Gek genoeg heb ik het drukker als anders nu. Misschien maak ik me alleen maar druk. Misschien ben ik minder efficiënt en praktisch. Feit is dat ik dacht dat ik meer tijd zou hebben om te bloggen, op te ruimen, dingen te maken en al die andere klussen eens ter hand te nemen die ik hoognodig zou moeten doen. Ik doe van alles en mijn dagen zijn gevuld met dingen waarvan ik eerst dacht dat ik dat niet moest doen.
Alles kantelt deze dagen en wat ik eerst verafschuwde doet me nu deugd….. de Coronamoppen. Wat eerst tijdsverspilling leek, brengt nu contact en informatie…. Social Media en Whatsapp. Het is niet meer zo zwart-wit allemaal en ik vind er beter mijn weg in. Ik raak hem soms ook nog wel kwijt en daardoor heb ik het waarschijnlijk druk. Of het zinvol is wat ik doe weet ik niet, maar ik heb het gevoel dat ik het moet doen en het wordt gewaardeerd, of tenminste dat denk ik.
Ja het liefst zou ik toch echt een held zijn zoals iedereen in het onderwijs die nu aan de slag is gegaan om ervoor zorgen dat ze van peuter tot student iets kunnen aanbieden om te leren en studeren. Of zo’n held als iedereen in de supermarkt die ervoor zorgt dat we gewoon boodschappen kunnen doen. Veel werk in die voedselvoorzieningsketen komt niet in beeld, of soms toch ineens zoals die heftruckbestuurder die in een of andere bevoorradingscentrum tussen de duizenden rollen wc-papier rondreed om ons te laten stoppen met hamsteren klik. Of zo’n held in de zorg waar alle verloven zijn ingetrokken en waar iedereen lange diensten draait en waar alles op elkaar is afgestemd van schoonmaker tot longarts en van installateur tot ict-er om het allemaal te laten werken. Achter de schermen zijn er zovelen actief om de wereld draaiend te houden en natuurlijk voor de schermen en op de schermen. Je kunt ze nooit allemaal noemen ook al is gebleken dat erkenning voor ieders rol wel belangrijk is.
Wat ik doe zijn kleine dingen voor de kinderen in straat, voor ons gezin, voor familieleden, vrienden en bekenden. Ik maak meer en grondiger schoon in huis en besteed meer aandacht aan het eten. Ik bel, schrijf, Whatsapp, mail met jan en alleman om contact te houden, een luisterend oor te bieden aan zorgen, eenzaamheid en om informatie te zoeken of door te geven. Ook via Social Media gaat dat. De ‘like’, het hartje of de paar woorden die ik nu plaats bij de foto van die moeder die ineens haar werk niet kan uitoefenen en een rondje rent met haar kinderen om niet gek te worden bijvoorbeeld. De bloemenfoto die ik stuur naar een Facebookkennis die nu toch wel erg ver van haar familie is nu de grenzen gesloten zijn. Of ik deel informatie op een van die kanalen (Twitter, Facebook, Instagram) over activiteiten/bezigheden die me zinvol lijken zoals lokale bedrijven die hun producten willen verkopen/verdelen of over bezigheden voor kinderen (berenjacht) en volwassenen (musea on line en kunst in de buitenruimte). Wat ik doe zijn maar zandkorrels uit de motor halen als die dreigt te stokken, druppels op de gloeiende plaat en stofjes wegblazen in huis en in hoofden. ‘Productivity does not define your worth’ las ik op IG en dat maakte dat ik meer vrede heb met mijn rol van (geen/weinig) betekenis.
Een paar dingen die ik verder deed/mee bezig ben (niet alles is te fotograferen of geschikt voor publicatie op een blog) in willekeurige volgorde:
en achtergrond stof (220 x 260)
(ik mag nog niet hardlopen) en informatie geven:
op het bovenste beeld ‘sporen’ we
oftewel lopen we achter elkaar als er iemand aankomt of
de weg te smal is
Ik kan me slecht concentreren en lees weinig boeken momenteel.
Ik stuur ze digitaal ook door naar diverse anderen die ze kunnen gebruiken.
alhoewel ik af val momenteel door spierverlies denk ik.
en gezond eten voor hier in huis kopen, maken en stimuleren
en spullen uitlenen aan de kinderen van de straat.
en binnen blijven als iedereen vrij heeft.
en eindeloos zijn fietskleding wassen 😉
Toen ik vanochtend om 06:00 uur (nieuwe zomertijd) opstond omdat ik niet meer kon slapen en de dagkalender omdraaide kreeg ik dit blaadje. Spitten is nog niet wijs met mijn heup maar wat andere dingen zoals het terras schoonspuiten en het gras verticuteren moet kunnen. Verder mag ik na dinsdag weer voorzichtig beginnen met hardlopen, dus dat ga ik weer proberen. In eerste instantie leek de injectie wel te helpen maar ik heb nu regelmatig toch weer pijn. Ik kan er geen peil op trekken. De fysio heeft me geadviseerd toch heel voorzichtig alles weer te gaan doen. En ik ga natuurlijk nog achter de naaimachine zitten verder te werken aan diverse projecten. Verder zal ik natuurlijk schoonmaken, koken, wassen en het zo gezellig mogelijk maken in huis. Buitenshuis blijf ik actief als buddy, als ‘postduif’ met kaartjes bezorgen en ik er staat een plasmadonatie gepland wat ik wel spannend vind nu.
Wat deden jullie? Ging het volgens plan? Hebben jullie nog plannen?
Welke “kroon” er door het nieuws op ons hoofd gezet wordt? Jij bent altijd druk bezig en optimistisch.
Respectvolle groet,
Dankjewel Rob, ik zie het kleine maar echt optimistisch ben ik niet nu.
Naast leesachterstand wegwerken, wat in de tuin scharrelen en de boel aan kant houden, volg ik de lokale corona-berichtgeving t.b.v. de site van de dorpsraad (ook beelddocumentatie voor mensen die moeilijk kunnen lezen!) en ga ik straks de maandelijkse nieuwsbrief ineen draaien want die moet woensdag online!
Goed bezig Affodil ook nog naast de zorg voor je moeder.
Het gevoel dat je beschrijft in het begin van je blog herken ik ook bij mijzelf. Ik mis wat structuur waardoor ik wat aanmodder… zelfs dingen uitstel, wat ik anders zelden doe… maar op zich is dat ook niet verkeerd. Het doet me eigenlijk heel goed om eens niet in dat strakke keurslijf te zitten. Beter dan ik dacht. Jammer dat die vreselijke corona daar de oorzaak van is.
Alles is minder gestructureerd nu of juist meer waardoor het oude stramien verandert. Ik denk dat iedereen wel aanmoddert nu. Het is zoeken naar wat nu de prioriteiten zijn en dat geeft soms minder daadkracht
Helemaal juist.
Ieder mens is waardevol en dat is echt zo. Hoe onbeduidend je ook denkt te wezen, iedereen draagt zijn steentje bij.
Kijk maar eens naar wat je allemaal doet. Stel je voor dat je zou vertrekken en de boel de boel zou laten.
Wie moet er dan voor je man, de was, je kinderen, kleinkinderen enz enz enz zorgen?
Blijf wie je bent, je bent goed genoeg.
Wij houden iig van je.
💋💋💋💋💋
Kleinkinderen heb ik nog niet. Onze zonen zijn 23-, 21 en 19- en studeren nog. Dank voor je lieve feedback
Je positieve benadering werkt besmettelijk! Heerlijk logje…
Dat is nou eens een fijne besmetting
Je bent goed bezig. Hulp, aandacht en humor zijn essentieel in deze tijd. En jij geeft dat in dit blog, fijn! 😷😘🍀
Dankje Els
Mensen hebben nood aan liefde, verstrooiing, zekerheid, troost en hulp. Je doet je uiterste best, Dorothé. Soms is bloggen alleen al genoeg; de boodschap die eruit spreekt naar de buitenwereld toe, doet wonderen.
Ik hoop op nog wat medische wonderen ook. Fingers crossed.
Nou, ik vind het keilief dat je me mailt! En verder doen we gewoon allemaal ons best. Pas goed op jezelf.
En jij goed voor jezelf en de jouwen blijven zorgen 😘
Lief mens, je hebt het hartstikke druk met alle lieve dingen die je doet! Zelf vind je ze zo klein dat ze betekenisloos lijken, maar de kleinste dingen kunnen de grootste indruk maken (-: Dank voor je positieve blog ♥
Ben blij dat je er positiviteit uit haalt
Het is ongeveer wat half Nederland nu doet, meer poetsen in huis, alleenstaande ouderen bellen, tuinieren, extra moeilijke dingen koken, tv kijken, boeken lezen en mijn hobby tekenen en schilderen.
Gelukkig hebben wij een tuin waarin we kunnen werken en zitten, maar er zijn heel veel gezinnen die in een appartementje wonen, daar moet ik vaak aan denken, hoe doen die het dan.
Dit is het begin van week 3 en er zullen nog vele volgen. Hou moed.
Met de tuin voel ik me ook echt bevoorrecht. En insgelijks met de moed erin houden
Het lijkt wel of ik een hele dag niks doe behalve nieuws vergaren en virtueel contact zoeken met mensen.
Natuurlijk doe ik ook nog andere dingen, maar die lijken nu zo onbelangrijk.
Contact met anderen is heel belangrijk. De een heeft daar meer nood aan dan anderen. Sommigen zijn nu ook erg afhankelijk omdat ze ze niet naar buiten kunnen. Verder is alles onbelangrijk belangrijk en omgekeerd als je begrijpt wat ik bedoel.