Bijna een jaar in de pandemie leven we. Bij wie is de rek er niet uit eigenlijk. Mijn eigen gemoed golft heen en weer tussen balen, verlangen naar, hopen op, soms bijna egoïstisch mopperen op maatregelen en degenen die ze maken en ook op degenen die er lak aan hebben of ze bestrijden. Mijn gedrag varieert tussen compenserende genoegens zoals eten en drinken, eindeloos scrollen op Social Media, lang en veel lezen in bad, stoel en bed met af en toe een wandeling of fietstochtje of een bezoekje om weer even contact te voelen met mensen en met dingen die het hart beroeren. Soms komt er nog wat creatiefs uit mijn handen maar dat kost me veel moeite.
Vandaag heb ik 3 apps van mijn telefoon gegooid – Instagram, Twitter en WordPress – in een poging om compensatiegedrag bij te sturen. Alleen de noodzakelijke dingen staan nog op mijn smartphone, dus ik heb de drempel wat hoger gemaakt. Ik lees al een tijdje minder blogs maar dat compenseerde ik door het meedoen aan de februarichallenge #heelnederlandnaait. Op zich is zo’n uitwisseling inspirerend maar het dagelijks posten over naaithema’s maakte me ook gestrest want veel van degenen die meededen hadden meer vaardigheden en kennis in hun pink dan ik tot nu toe in mijn hele leven bij elkaar heb genaaid. Toch heb ik er wel hele leuk dingen gezien en veel nieuwe adresjes gevonden om nog meer te zien en evt. te kopen. Maar het heeft me nog niet meer laten naaien, eerder minder.
Op Twitter volg ik een paar mensen die nergens anders zitten maar het zijn louter virtuele contacten dus dat laat ik maar even los. Strava laat in ongemoeid want die heb ik gewoon nodig voor korte activiteiten te registreren die ik niet met mijn GPS-horloge doe.
WordPress is even van mijn smartphone verbannen omdat ik te vaak de neiging heb om te reageren op stukken van anderen. Vaak voeg ik niet echt iets toe maar reageer ik toch. Het is goed bedoeld allemaal maar ik wil er toch een beetje mee minderen. Ik leef nogal gauw erg mee met anderen terwijl ik eigenlijk beter me met mijn eigen zaakjes kan bemoeien. Problemen laten bij wie ze horen is een hele kunst. Ik doe dus voorlopig al mijn virtuele zaken ouderwets op mijn pc. Ik kan daar gewoon alles ook op zien en volgen maar dat gaat minder ongemerkt dus ik hoop dat er echt een remmende werking van uitgaat.
Waarom ik hier in hemelsnaam over blog? Nou dingen opschrijven helpt mij altijd. Het maakt de maalstromen in mijn hoofd en mijn hart duidelijker en zorgt ervoor dat mijn handelen verandert. Ik ga daardoor beter roeien en dan kom ik wat meer vooruit. Verder vind ik het wel netjes om te laten weten dat ik even afstand neem en me richt op het roeien met de riemen die ik heb.
Eigenlijk is er nu pas ruimte in mijn hoofd om weer gewoon te bloggen maar ik beperk me even tot wat highlights. Misschien komt er later een vervolg. Er staat in ieder geval komende week nog een ander blog gepland, maar dat zien jullie vanzelf.
Wat ik er wel in wil houden is het overzicht van wat ik las deze maand. Geen boekbesprekingen meer maar wel een paar sterretjes extra als ik een boek erg goed of nuttig vond. Dat boek van Zadie Smith dat is wel een echte aanrader overigens. Geestig, kritisch, ontroerend, boeiend, thema’s van deze tijd, geeft stof tot nadenken zijn mijn aanbevelingen. Ik kwam op dit boek door blogster Kathleen die een ander boek van haar las. De bibliotheek heeft moeite om de hoeveelheid reserveringen aan te kunnen. Vaak pak ik maar een paar boeken mee die net zijn teruggebracht. Dat roeien dat lukt daar aardig.
Met een vriendin liep ik in februari een route door Rotterdam met allemaal streetart. Het was op een vrijdag dus niet wezenloos druk. Je kunt hier een kaart downloaden klik maar er is ook een app. De foto hieronder is van het mozaïek achter de Schotse Kerk uit die route. Rotterdam kent als havenstad ook een Noorse en een Waalse kerk trouwens maar ik dwaal af. Het mozaïek was een buurtproject. Ze hebben een Facebookpagina met heel veel detailfoto’s klik. Het is echt prachtig en het maakte me ook vrolijk. Op de terugweg toen het als donker was – ruim voor de avondklok – bleek dat Rotterdam verlicht is in de winter. Ik kwam over de Heemraadsingel en daar was een bewegend schilderij op een bankgebouw geprojecteerd klik voor filmpje. Het project Rotterdam Verlicht duurt nog tot eind februari. Voor informatie over andere verlichte objecten in de stad klik.
Met een vriend sprak ik af om naar Park Zestienhoven te gaan in Rotterdam Noord en dan terug te fietsen langs de Schie en o.a. te kijken naar de bruggedichten. Het was een beetje treurig weer en het park dus ook. Ik ga nog wel eens terug daar op een andere dag. De route langs de Schie was mooi en toevallig ging ook net de brug open. Erg leuk om te zien. Ik schrijf het gedicht hieronder. Het is van dichter Daniël Dee. Het gedicht zelf vond ik ook nog wel erg aansluiten in deze tijd. Bijzonder is nog dat het gedicht van onder naar boven kan worden gelezen en van links naar rechts. Ik ontdekte dat op de smartphone de regels niet goed uitlijnen. Pech, maar het is niet anders.
‘hier ben je aanwezig daar ga je naartoe
op de plaats rust in weer en wind
laat achter wat was met wensen en hoop
tracht niet te denken aan hoe alles verandert
nu doe je het toch lach naar de toekomst
geeft helemaal niets wat komt weet je nooit
maar kom niet te laat neem gerust de tijd
er wordt op je gewacht er is plaats voor jou
het duurt niet lang meer wacht maar af‘
Er waren nog meer gedichten en andere dingen te zien. Maar we hadden het koud, zouden eten bij ons thuis en de avondklok dreigde. Manlief en ik zijn de volgende dag terug gegaan voor nog meer gedichten, maar we zagen ook deze vensterbank met inspirerende plantengroei in plastic flessen. Ik plaats de foto op mijn blog zodat ik het niet vergeet om zelf eens uit te proberen. Het werd een korte wandeling die dag want het was zo vreselijk koud en er was niets open natuurlijk. Op een gegeven moment heb ik aangebeld bij het Leger des Heils of ik daar alsjeblieft naar het toilet mocht.
We zagen nog enkele gedichten en nog een interessant object BigenGreen van Sculpfiction (weinig info op www te vinden) maar zijn toen maar snel huiswaarts gereden .
Over de bruggedichten en de route kun je hier info vinden klik.
Gisteren fietsen manlief en ik door de Beneluxtunnel en daarin staat op de muur van de fietstunnel een gedicht van Jules Deelder en dus zaten we weer in de gedichten. Weer boven gekomen zagen we deze bijzondere schepen (combinatie zeilen en motoren). Het zijn de Wind Surf en de Wind Star klik. In Rotterdam is altijd wat te ontdekken. Ik weet dat er nog veel meer van Deelder en andere dichtkunst te vinden is. Daarom sla ik de foto hier maar op en een linkje naar Rotterdamse gedichten klik want dan heb ik weer eens wat uit te zoeken en te fietsen en te wandelen. We zijn nog lang niet van de maatregelen tegen de pandemie af, dus ik roei rustig verder met de riemen die ik heb om verder door de tijd te komen.
djaktief 
Ik herken je gevoel direct, ik ben er zo zat van (echt een beetje peuterzat, met stampvoeten e.d). Merk ook dat ik mijzelf enorm moet bijsturen anders zat ik de hele dag op de bank met biscuit te netflixen of social media te scrollen. Dikke knuffel van mij xxx
Sterkte met dat bijsturen. Ik weet hoeveel moeite het kost.
Oh, die brug, heerlijk vind ik dat!
Hier bij ons staat op het veer van Langerbrugge ook een gedicht. Ik vind dat elke keer weer mooi.
En street art, altijd mooi!
Ik hoop dat we de komende weken in het zonnetje mogen blijven roeien met de riemen die we hebben.
Jij bent van de bruggen. Blog eens over die van jou. We blijven roeien.
Ik ben inderdaad van de bruggen 🙂 Ik ga dat doen, goed idee!
We hebben het al eerder over bruggen gehad. Ik heb er nog niks mee gedaan.
Komt nog. Met tijd en boterhammen 🙂 Zal bij mij ook nog effe duren voor ik op genoemde plek geraak (in de haven, en werken op de route, dus ik zal eens goed moeten bekijken hoe ik er veilig kan geraken)
Mooi zo’n gedicht onder de brug. En laten we hopen dat het snel de goede kant opgaat want volgens mij loopt iedereen wel op z’n tandvlees inmiddels.
Dat constateerde ik ook al in mijn tweede blogregel. Dichters en schrijvers tillen ons op.
Net nu jij Instagram hebt verlaten, ben ik er mee begonnen. Doch obsessief ben ik er allerminst mee bezig.
De nakende lente maakt de coronacrisis ineens een stuk draaglijker, vind ik. Reislust heb ik niet, wel tuinlust. Familie en vrienden ontmoeten we buiten of tijdens wandelingen. Valt al bij al nog mee, dus, hoezeer ik ook naar het oude normaal verlang.
Die bruggedichten zijn top!
Alleen op de smartphone Menck, niet op de pc. IG is erg leuk. Ik heb er goede contacten en haal er veel inspiratie uit net als blogs maar nu het leven stilstaat blijf ik er te lang hangen. Tuinlust heb ik ook, maar met een slechte arm en dito knie gaat het nog lastig worden met de uitvoering. Bezoek mag 1 persoon per dag maar met familie en studerende kinderen die op andere plaatsen wonen is het zeker met die kou een sinecure om af te spreken. Ik vrees dat de pandemie een endemie gaat worden maar ook daar zullen we wel wat van leren te maken.
Gelukkig maakt de zon veel goed, in deze rotperiode. De huidige, bijna voorbije winter is/was de langste ooit in mijn gedachten. Ook hier veel te veel gescrol in social media en dergelijke, maar gelukkig dat die er waren.
Je slaagt erin toch voldoende afwisseling in je leven te krijgen, en dat blijft je sieren!!
Ik gebruik mijn hele trukendoos om er wat van te maken net als iedereen.
Mooie streetart daar in Rotterdam. Iets voor na de pandemie.
De compenserende genoegens komen me heel bekend voor.
Vandaag en gisteren wel heel erg genoten van het mooie weer. Ik hoop dat jij er ook wat van kon genieten.
Het is fijn dat de zon schijnt. De dagen dat die verstoppertje speelt zijn lastiger.
Begrijp ik volkomen. Is hier niet anders.
Jippie, fijn die achtergrondinformatie over de 4- en 5-masters. We komen er iedere week langs, maar hadden nog niet de tijd genomen om het op te zoeken. Deze schepen liggen er toch al een behoorlijke tijd.
Als je eens binnen wilt kijken aan boord, dan moet je op deze site kijken onder het kopje ‘ships’ https://www.windstarcruises.com/
Misschien moet ik Swing Time dan ook maar eens lezen. Een vriend van me hier ind e stad heeft het boek, en zegt dat het een van zijn favoriete is.
En ik heb net als jij wordpress van mijn telefoon gegooid, zodat ik er alleen nog maar op de computer mee kan bezig zijn. Maar het is zo moeilijk he, schermtijd beperken…
‘Witte tanden’ heb ik aangevraagd, maar nog niet binnen van de bieb. Goed om te weten dat er meer mensen zijn die zo met verslavende apps omgaan. Het steunt me net als bij een dieet 😂
Haha, dat is mooi 🙂
Ik zou er ook nog iets over willen schrijven een van deze dagen. Het is echt zo moeilijk… Vnadaag ging ik bijvoorbeeld niet op de computer, maar kijk, dat is dus weer niet gelukt!
Het is voor ons allemaal moeilijk, ik kan me inleven in je gevoel!
Komt ooit goed, echt waar, dan roeien we weer naar elkaar toe! Liefs 💙.
Mooie gedachte: naar elkaar toe roeien.
😃
Je roeit hartstikke dapper!
Dat andere meer naaitechniek in hun pink hebben dan jij in een hand, daar geloof ik niets van (-: Volgens mij ben je te bescheiden.
Het bruggedicht vind ik prachtig! Het gedicht van Jules in de Maastunnel is het langste gedicht van Nederland. Kun je die vast van je lijstje schrappen…
Mijn klus viel op dek: mijn eerste gereserveerde biebboek kan ik afhalen. Vlinders in november (-:
Lieve (en bewonderende) groet ♥
Jij hebt die andere creaties niet gezien…. ik was sprakeloos. Veel plezier met dat boek. Ik vond het een topper.
We roeien dapper door. Het komt goed.
Groot gelijk dat je stoorzender apps eruit gooit. Nu moet je vooral doen wat goed voelt voor jou.
Het is zoeken voor iedereen.
Wat mooi, die streetart en gedichten. En toch leuk weer iets van je te lezen.
Ik heb onlangs bij jou ook weer een stuk van je alfabet gelezen. Waren erg leuke blogs.