Eerst had ik het niet zo in de gaten maar nu al dagenlang volg ik de berichten uit Limburg over de watersnood daar. Ik heb er een knoop van in mijn buik. Wij fietsten daar en langs veel andere wegen langs de oevers van de Maas nog geen maand geleden. De foto van de maakte ik op 8 juni van ‘de vreedzame krijger’ maar momenteel heeft hij natte voeten. Voor foto’s klik. Het is heel onwerkelijk om te zien. Al die stuwen, waterkeringen en sluizen die we fotografeerden zijn volop in gebruik in de strijd tegen het wassende water. Nederland is goed toegerust op hoogwater zeker sinds 1993 en 1995 maar dit is extreem en op een uitzonderlijk moment.
Hieronder foto’s waar we staan op de weg tussen het Julianakanaal en de Maas vlakbij de Scharbergbrug. Wij verwonderden ons over het kanaal dat hoger lag dan de Maas daar. Het is ongelooflijk om je voor te stellen dat de door druk van de nu overvolle Maas zand/grind en water onder de dijk van het kanaal wordt doorgeduwd hetgeen lekkage in de dijk van het Julianakanaal gaf. Wij hebben door het hele gebied gefietst dat een paar dagen geleden risico liep.
Hiermee wil ik absoluut niet interessant doen of zo. Het raakt me dat die mooie rivieren en kanalen waar we genoten op onze vakantie nu zo’n gevaar vormen voor veel mensen. Ik kan nu niet vrolijk vakantieherinneringen ophalen terwijl velen alles kwijt zijn waar ze hard voor gewerkt hebben. En dan nog alle doden, gewonden en vermisten in onze buurlanden waar de watersnood nog harder toesloeg. Er is zo weinig wat je kunt doen. Wel is er een gironummer geopend voor de overstromingsramp in Limburg klik en dit zal in Duitsland en België ook wel het geval zijn. De overheid en verzekeringen zullen vast wel tegemoetkomen en uitkeren aan de gedupeerden, maar er is meer zie citaat:
Volgens voorzitter van het Nationaal Rampenfonds, Clémence Ross-van Dorp, gaat het hierbij om steun voor kleinschalige projecten die ertoe dienen dat de ‘samenleving weer op gang komt’. Zij benadrukt dat er geen directe steun aan particulieren en ondernemingen gegeven zal worden. “Het gaat ons om burgerinitiatieven die – nadat de modder is weggeschept – lokale noden helpen lenigen. Het geld dat hopelijk ruimhartig gegeven zal worden, wordt verdeeld in samenwerking met mensen en organisaties ter plekke. Die weten waar de grootste nood is, en kunnen maatwerk leveren. Wij hopen dan ook op grote bereidheid van Nederlanders, instellingen en bedrijven om ruimhartig te doneren. Want je bent er niet met je herstel van je huis. Het gaat ons om het cement in de samenleving terug te krijgen.”
Tenslotte…. ga niet op pad om zelf te kijken bij het hoge water. Laat de mensen met rust die terug kunnen keren naar hun huis en loop hulpdiensten niet in de weg als ze hun werk doen.
djaktief 
Het is vaak dubbel om achterom te kijken: waar je net was, is plots (n)iets anders.
Het was alsof we ontsnapt waren aan de ramp die voor velen zo ellendig uitpakte.
zot hé, wij waren de week voor het stromen nog op vakantie op die plek!
In de Ardennen? Daar was het nog heftiger. Voelt heel dubbel nog steeds voor mij.
Bij je dubbele gevoelens kan ik me wel wat voorstellen, je bent er door de de mooie dagen die je er nog maar zo kort geleden had véél meer bij betrokken. En dan heeft Nederland nog heel veel gedaan om het water waar mogelijk te beteugelen. Daar zal aan te danken zijn dat er geen dode te betreuren zijn. Maar het is ook zó al erg genoeg.
We reden in Roermond kilometers lang langs camping Hartenboer. Daar is niets van over. Al die mensen zijn hun fijne vakantieplekje en hun spulletjes kwijt. Er zijn zoveel gedupeerden. We dan boffen we nog met onze overheidsmaatregelen zoals ‘ruimte voor de rivier’.
Ja zeker mogen we daar blij mee zijn. Vooruit denken is altijd een pluspunt.
De foto van de vreedzame krijger vind ik zo mooi passen bij dit blog. Ik zag hem al eerder langskomen op een blog over het water en er spreekt heldhaftigheid uit, maar ook machteloosheid.
Precies daarom heb ik hem gebruikt. Ook de breekbaarheid doordat het beeld doorzichtig is. Ik heb er vlakbij gestaan ook toe we ’s avonds een ommetje deden in Venlo.
Ook wij waren tijdens onze “tour of Belgium” in het voorjaar op plekken waar nu het onheil heel hard toegeslagen heeft. Het is een onwezenlijk gevoel. Ik probeer me een beetje af te sluiten, omdat het anders te hard binnenkomt. Een mens mag er toch niet aan denken, heel z’n hebben en houden kwijt zijn. Of nog veel meer dan dat.
Begrijpelijk. Bij mij kwam het dus heel hard binnen. Ik had plezier en vakantie gehad precies daar overal en de watersnood slachtoffers zijn alles kwijt en er zijn veel doden in Duitsland en België. Door het te beseffen ben ik dankbaarder en bewuster geworden. Alles lijkt zo vanzelfsprekend maar je zult maar de klos zijn zoals zij. Het voelt ook heel triviaal om over gewone dingen te schrijven. Dat moet even slijten denk ik. Alles mag zijn, maar het hoeft niet allemaal tegelijk.
De natuur laat zich niet beteugelen. Het is verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar het laat ons ook wel weer even beseffen hoe nietig we zijn …
Er is heel veel gedaan om het water in goede banen te leiden in de rivierdelta waarin wij wonen maar tegen deze hoeveelheden zijn de maatregelen niet opgewassen. In Duitsland en België bemoeilijkt het reliëf de afvoer van water nog meer. Het is angstaanjagend.
Het is verschrikkelijk om te zien wat voor ellende dit allemaal heeft veroorzaakt. De hulpacties komen op gang, hopelijk kan dat wat soelaas brengen voor de getroffen gezinnen
Hulde aan alle helpers ook inderdaad.
We kunnen wel onze tuin groen houden voor de opvang van regenwater en belasting betalen en wat storten op het rampenfonds en niet in de weg lopen bij hulpdiensten of op afgezette (kwetsbare) plaatsen om te gaan kijken naar het hoge water.
Ik kan me voorstellen dat dit nu heel onwezenlijk aanvoelt. Ik leef mee met de getroffen slachtoffers.
Het gevoel van mij is niet belangrijk. We kunnen zo weinig echt doen voor de mensen die hun naaste of hun bezit kwijt zijn geraakt.
Er is zoveel onmacht.😞
Wat gebeurd is, achtten we in het verleden niet voor mogelijk… Maar water is ongelooflijk krachtig, prachtig en vernielend. De kracht wordt vaak onderschat. In gedachten ben ik heel vaak bij alle gedupeerden, de weg waar ze nu voor staan lijkt zo hopeloos.
Ook wij waren vorige week op vakantie in het dorp dat nu compleet verdwenen is, net als bij jou geeft dat een heel bevreemdend gevoel.
Het hele dorp verdwenen…. niet te vatten….. een like kan ik niet plaatsen onder reactie…. je begrijpt wel waarom.
Onze Ardennen zijn bijzonder zwaar getroffen door die zondvloed. Dit toont voor de zoveelste keer aan dat de mens geen meester is over de natuur, maar omgekeerd. We moeten ons dringend wat nederiger opstellen en die natuur meer respecteren. Bij ons is sprake van een betonstop tegen ergens het jaar 2040 alstublieft :(, bewijs dat onze politici de toestand echt niet ernstig nemen…
Zo triest. Bij jullie spelen de heuvels ook een rol waardoor het water niet weg kan. Hier zijn veel maatregelen genomen en nochtans is er een catastrofe.
Je moet inderdaad een heel naar gevoel geven dat je langs die plekken gefietst hebt.
Het is een dubbel gevoel. Mijn plezier is niet weg over die tijd maar het is niet te bevatten de omvang van de watersnood. De waterwerken die we bekeken hebben om overstromingen te reguleren waren immens en toch ontoereikend in dit geval.
En later gewoon je verhalen en foto’s delen.
In België wordt geopperd om te doneren op de rekening van het Rode Kruis.
Ook in ons land, en dan vooral de oostelijke helft, is de toestand niet min dan rampzalig en onwezenlijk en heeft de watersnood een bijzonder hoge tol geëist.
Bij jullie speelt het heuvelachtige gebied met minder ruimte voor het water een grote rol.
Toen jullie daar fietsen kon je niet bedenken dat die riviertjes daar zo gevaarlijk kunnen zijn. Doordat je er geweest bent spreekt het des te meer aan. Op veel rampplekken in Duitsland zijn wij ook geweest en het is zo triest om te zien hoe het verwoest is en mensen levens gekost heeft.
Zo mooi en zo verwoestend het water