Medaillewandkleed

Wie hier al een tijdje meeleest weet dat ik een enthousiaste hardloopster was. Ik begon er op latere leeftijd mee maar kreeg de smaak zodanig te pakken dat ik meer dan 100 wedstrijdjes heb gelopen waaronder 12x een marathon. Er staat nog altijd een overzicht van de tijden hier op mijn blog. Toptijden liep ik niet, maar ik probeerde wel altijd mezelf te verbeteren. Na de marathon van Spijkenisse in december 2019 kreeg ik heupklachten waarvoor ik uiteindelijk een orthopeed raadpleegde. Er volgden foto’s, een MRI en een injectie vlak voordat de pandemie uitbrak. Een tijdje later kreeg ik knieklachten waarmee ik uiteindelijk opnieuw bij de orthopeed terecht kwam. In november van dat jaar kreeg ik definitief te horen dat ik niet meer mocht hardlopen i.v.m. knieartrose (uitgebreide uitleg in dit blog).

Kenmerkend is dat ik me vol energie heb gestort op wat ik nog wél kan en dat is fietsen. Wandelen levert nl. ook snel problemen op. Verder doe ik veel oefeningen en krachttraining in de sportschool. Ik ben zeer dankbaar voor wat het lopen me heeft gebracht aan training, zelfvertrouwen, kameraadschap, loopavonturen enz. en ik mis het nog iedere dag. Gedurende de lockdowns bij de afwezigheid van evenementen drong het verlies van mijn hardloopleven nog niet zo door, maar inmiddels mogen wedstrijden gelukkig weer doorgaan en ben ik positief jaloers op de de deelnemers.

Volgens andere inzichten zou hardlopen met artrose juist weer goed zijn. De fysiotherapeut van het Sport Medisch Adviescentrum waar ik eind vorig jaar onder behandeling was suggereerde dat het niet onmogelijk is maar dat er wel heel veel bij komt kijken. Ik schreef er hier over. Momenteel ben ik niet sterk/fit genoeg mentaal en fysiek om dit te proberen. De pijn in mijn bovenbeen – waarvoor ik destijds naar het SMA ging – is nl. teruggekomen. Inmiddels heb ik dit weer aardig onder controle maar het geeft aan dat de belastbaarheid van mijn lijf niet oneindig is. We zullen zien of hardlopen er nog ooit van komt. Ik reken er in ieder geval niet op.

In mijn werkkamer hangen alle medailles en die rammelen als ik er langs loop. Ik heb veel aan het lopen te danken en daarom vond ik dat ze toch een speciaal plekje verdienen. Er zijn allerlei medaillehangers te koop en er zijn ook diverse voorbeelden van diy-rekjes voor medailles met ruimte voor startnummers maar ik vond toch niet wat ik zocht. Ik wilde iets dat ‘meer omvattend’ was. Het is nl. zo dat je lang niet altijd een medaille krijgt omdat er evenementen zijn zonder finishbeloning of met alternatieven zoals lintjes of vaantjes, pet of shirt.

Ik heb dat allemaal geprobeerd samen te brengen op een wandkleed en dit is het resultaat. Ik heb het helemaal zelf verzonnen en nog nooit ergens anders zo gezien dus vandaar dat ik de foto even heb beschermd tegen het klakkeloos plaatsen bij en door anderen. Ik vind het overigens prima als mensen het ook willen namaken en zal er ook nog een uitleg over geven in een later blog maar het blijft wel mijn idee. Mijn zus hielp me met het veilig ophangen van het geheel.

Het medaillekleed hangt tussen twee ramen in mijn Atelier DJ en is daardoor wat lastig te fotograferen. Daarom hieronder nog even ingezoomd op de details:

• Er hangen vaantjes van diverse wedstrijden aan en mijn enige beker voor 2e in leeftijdscategorie op de 10 km in 2017 staat eronder te schitteren.
• Die gele en groene dingen zijn wedstrijdchips (Ipico en My Laps) voor de tijdsregistratie. Tegenwoordig zit dat onder je startnummer geplakt.
• Het bekertje is opvouwbaar om zelf water te kunnen scheppen bij wedstrijden waar gelet wordt op duurzaamheid (geen plastic bekers). Ik kreeg het i.p.v. een medaile bij de Puinduinrun. Ik herinner me ineens dat ik daar ook een zonneklep van kreeg maar die hangt er nog niet bij.
• De spons in de vorm van een loper kreeg ik onderweg bij de marathon van Leiden. Ik ben altijd blij met de sponzen onderweg tegen plakkerige en dikke handen en voor verfrissing. Ik liep 2x de hele en 2x de halve marathon in Leiden. En ik liep daar mijn snelste tijd ooit (4:13:39 in 2013).
• Het kleed hangt aan een mooie tak als eerbetoon aan de vele lopen die ik op trails (onverhard door de bossen en velden etc.) deed.
• Daarboven zit een paar oude hardloopschoenen van het merk en soort waar ik het meeste op heb gelopen : Ascics Nimbus. Dit was mijn 6e paar de Nimbus 13. Van alle schoenen hield ik nauwkeurig bij hoeveel ik erop liep ivm het verslijten en achteruitgaan van de demping. Er zitten sponsjes in van de Rotterdam marathon, die ik 4x liep.
• Er hangt een hele dikke stapel startnummers aan van alle wedstrijden met de datum en de tijd aan de achterkant vermeld. Als ik naar de medaille kijk dan kan ik daar zo de tijd even bij zoeken. Er zijn dus veel meer startnummers dan medailles (54) en ik vond dat die startnummers er echt bij hoorden omdat ze me herinneren aan al mijn pogingen ervoor te gaan.

Alle medailles hebben een eigen verhaal: over de mensen die ik ontmoette, met wie ik op pad ging of wie me begeleidde, de weersomstandigheden, het parcours en de locatie, de wedstrijdsfeer, of het goed of slecht ging, het eten en drinken tijdens en vooraf en de trainingen die ik er voor deed. Ik ben er trots op dat ik het allemaal heb gedaan. Er is geen mooiste maar ze zijn allemaal bijzonder. Je kunt de verslagen lezen die onder mijn tag ‘wedstrijden staan. Ik ben blij dat ik het allemaal heb opgeschreven. Een volgend project is het maken van een fotoboek erover, want dat is tastbaarder dan blogs.

Op 10 april is de marathon van Rotterdam. Mijn zwager loopt mee en komt bij ons logeren. Ik hoop dat hij een goede tijd loopt en een fijne wedstrijd heeft. Ik ben positief jaloers op hem. Ik ga in ieder geval de wedstrijd op tv volgen en op de route bij het Havenspoorpad aanmoedigen.