Een tijdje geleden schreef ik een paar blogs over de fietstochtjes klik en klik en ook over ons bezoek aan Lille maakte ik een verslag met veel foto’s. Eigenlijk wil ik niet zomaar foto’s en plaatjes delen maar het is voor mij toch een manier om vast te leggen waar we waren en wat we deden. Ik had me voorgenomen om met fotoboeken aan de slag te gaan maar in de praktijk komt daar nog niet veel van terecht. Als ik er blogs over schrijf dan blijft er tenminste nog wat over en dan kan ik later als ik oud ben op een tablet nog naar de plaatjes en de verhalen kijken.
Dit wordt een lang blog denk ik of een vervolgserie. Misschien herinneren jullie je dat ik in de eerste maanden van het jaar nogal in de put zat. Terugkijken wat deze maanden bracht me inzicht en maakt me trots op mezelf dat ik toch op uit bleef gaan om te fietsen etc. met steun van manlief vooral maar ook van anderen. Inmiddels gaat het veel beter met mij. Ik heb geleerd om nu ‘maar’ in te slikken en alleen naar het goede te kijken en daarop verder te bouwen. Het verankeren van het goede daar gaat het om. (Als je deze blog in een reader leest dan zie je alle foto’s in een lange rij, maar als je gewoon naar mijn website gaat dan zie je ze als diashow en kun je sneller wat skippen).
Ik ben ook er ook trots op dat we al die kilometers wegtrappen zonder hulpaandrijving alhoewel onze fietsen wel versnellingen hebben gelukkig. Ik heb niks tegen e-bikes als ze zich tenminste aan de verkeersregels houden en niet asociaal breed rijden. Ik zie heel veel onprettig fietsgedrag maar ik weet niet onwennigheid of gebrek aan concentratie is. Het is een ander soort fietsen in ieder geval waardoor er veel meer mensen buiten komen en buiten is beter voor iedereen. Ik vond dit over het calorieverbruik van E-bikes. Behalve het plezier van dingen ontdekken en bekijken is fietsen voor mij ook training en het onder controle houden van mijn gewicht.
In 2017 viel ik in 3 maanden 8 kilo af en bleef aardig op gewicht – ondanks dat ik niet meer kon hardlopen – tot de 2e lockdown in 2020 maar vanaf januari 2021 ging het mis op alle fronten. Gedurende onze fietsvakantie moest ik flink eten om geen hongerklop te krijgen en dat zorgde voor een ander eetpatroon. Ik probeerde het nog te herstellen door vanaf augustus nauwgezet bij te houden wat ik at met de app van het Voedingscentrum. Het werkte wel maar het leverde ook veel stress en schuldgevoel. De 3e lockdown deed me de das om in allerlei opzichten. Nu ik weer uit het dal aan het klimmen ben door beter voor mezelf te zorgen komt ook mijn gewicht weer in beeld. Mijn BMI is 25,1 (18-25 is gezond gewicht) en ik zie er redelijk slank uit en ik werk er hard aan om dat zo te houden. Ik probeer momenteel om minder tussendoortjes te eten. De gedachte erachter is dat je dan je vetverbranding aanspreekt en je minder last hebt van pieken in je bloedsuiker waardoor je een evenwichtiger gaat eten. (Over de voorgaande geschiedenis van mijn overgewicht met foto’s moet je deze blog lezen.)
Afijn na deze intro over naar de ritten. In februari fietste ik 485 km en in maart 572 km in totaal. De ritten hieronder zijn er door mij uitgelicht omdat het plekken zijn waar we niet zo vaak komen. Ik zal steeds eerst het kaartje met de route plaatsen dan daaronder wat tekst en een paar foto’s.
Op deze flink winderige februarizondag reden we over de Van Brienenoordbrug naar Krimpen aan den IJssel om daar het Driehoeksveer te nemen naar Ridderkerk. Ik had dat al eerder eens geprobeerd maar was toen in Kinderdijk uitgekomen. We reden voorafgaand aan de overzet door de Stormpolder. Vroeger (toen ik nog bij de binnentankvaartrederij werkte) heb ik daar diverse rederijfeesten gehad. Het zag er nu allemaal een beetje troosteloos uit en er was ook nog wat stormschade zichtbaar. Het zicht op de rivier was veel mooier. We moesten even wachten op het bootje en maakten gelijk foto’s van de nieuwe stadsfiets van manlief. De reparatiekosten van zijn oude fiets loonden niet meer en hij fietst zo verschrikkelijk veel. Op de terugweg tijdens de oversteek maakten we wat foto’s van het gewone veer in Krimpen aan de Lek, de waterbus en de splitsing van de Nieuwe Maas en de Noord. In verband met de wind nam Arjen nog een achterafpaadje door de Wevershoek. Ik denk dat ik daar ook nog eens een wandelingetje zal doen bij gelegenheid.
De week daarna reden we op zondag een rondje naar Strijen in de Hoeksche Waard. Daarvoor moet je door de Heinenoordtunnel. Naar beneden is wel lekker maar omhoog is het een helling van 6,7%. De tunnel ligt in het begin van onze fietsrit en dan kies ik vaak voor de lift omdat ik dan nog geen kracht durf te zetten met mijn knie. Zo ook vandaag. Verder is er over deze rit niet zoveel te vertellen maar ik maakte er foto’s die ik toch wel de moeite vond voor dit blog. Kort voor Strijen staat deze watertoren met bijzonder uitbouw en in Strijen zelf stonden we even stil bij het Joodse monument. Het heeft een afgebrokkelde punt die symbool staat voor de pogingen van de Duitsers om de Joden te vernietigen.
De weekendrit van 19 februari – dat was direct na de storm – en daarvan staan de foto’s hier. We deden een van onze gewone trainingsrondjes en dat was al avontuurlijk genoeg.
Op vrijdag 25e februari waagde ik voor het eerst weer een wat langere solorit. Ik maakte foto’s bij Huis ten Donck in Ridderkerk en bij de Crezeepolder van de afgeknakte boom en voorbij Zwijndrecht van nog meer stormschade. Op de flats daar ontdekte ik geverfde figuren. On line kon ik er niets over vinden. Dat ik dat soort dingen toen weer begon te doen zorgde voor een groeiend zelfvertrouwen.
Na de vrijdagrit ging ik op de laatste februarizaterdag met manlief weer op pad. Windtechnisch was handig om naar het noorden te rijden. Ons doel was de Rotte, maar al gauw merkte ik dat de rit van de dag ervoor zwaarder was geweest dus we zijn niet helemaal tot A12 zijn doorgereden. De foto’s hieronder maakte ik van de noodbrug en de graafwerkzaamheden onder de Rotte ten behoeve van de verlenging van de A16/A13. Ik weet niet precies hoe ver ze nu met alles zijn maar op deze site kun je erover lezen. Het is echt een enorm project. Ik was wel blij dat we nu weer langs beide kanten van de Rotte konden rijden. Bij Oud Verlaat ploften we op een bankje in de zon en genoten van de omgeving. Ik maakte een eend blij met mijn appelkroos. De terugweg dwars door Rotterdam was een kamikazerit maar aan de Bergweg ben ik nog even gestopt voor deze mural van Tymon de Laat. Het heet ‘Madre Tierra’ oftewel moeder aarde en het kreeg de boodschap mee: wees lief voor de aarde en voor elkaar. In een ander blog binnenkort meer over Rotterdamse StreetArt.
Nog drie ritten waarover wat te vertellen valt. In januari wandelde ik met een vriendin op diverse plaatsen op de Maasvlakte en we zagen toen ook de landtong Rozenburg liggen. Over die wandeling zou ik ook weer een blog kunnen vullen maar ik weet niet of ik dat nog ga doen. Die dag kreeg ik in ieder geval het plan om eens op die landtong te gaan kijken. Omdat het best winderig was gingen we met de auto met fietsendragers achterop naar Hoogvliet.
Het eerste stuk van de route liep evenwijdig aan de A15 en was niet zo interessant maar toch wel leuk dat we zo dicht bij de opslagtanks van Pakhoed te komen waar je normaal over de snelweg voorbij flitst. Voorbij Rozenburg kom je echt op de landtong. We reden eerst aan de zuidzijde en troffen daar de Sleipnir het halfafzinkbare kraanschip van Heerema. (SSCV = semi-submersible crane vessel) en keken onze ogen uit naar de grote trossen met waarschuwingsborden, de kabels en de stootwillen.
Een stukje verderop stond een uitkijktoren die gemaakt is uit een voormalige meerpaal en/of met staal dat daar afkomstig van is. Deze uitkijktoren heet Paal 83 maar wij zijn er niet opgeklommen omdat ik mijn artroseknieën wilde sparen. Vooral afdalen is lastig/pijnlijk. We zaten op dat punt daar immers pas op een derde van onze geplande fietstocht. Nog wat verder kom je bij de Maeslantkering. Deze hadden wij aan de andere oever bekeken tijdens onze fietsvakantie vorig jaar juni. We reden door naar het einde van de landtong en hadden zicht op Hoek van Holland en de splitsingsdam met 2 vuurtorens tussen de Nieuwe Waterweg en het Callandkanaal. Onderweg kwamen we nog zeeschip in sleep tegen en de driemaster ‘De Eendracht’.
Er stonden veel auto’s die genoten van het uitzicht op de rotonde aldaar. Er bleek ook een cafetaria te zijn maar daar zijn we niet in geweest. Ik heb het hier wel vermeld want bij slecht weer kun je daar beschutting zoeken. Wij fietsten de Noordzeeweg omhoog naar het uitkijkpunt en picknickten in de luwte van de struiken en de berg. Daarna was het tijd voor de terugweg met her en der nog een fotostop voor zeeslepers en de Maeslantkering. We namen vervolgens de pont naar Maassluis. Je moet tevoren je tickets bij de automaat kopen die daar staat. We moesten nog even wachten maar dat was geen straf met dat uitzicht. We zagen de flats aan de boulevard waar we op de heenweg van onze fietsvakantie waren geweest.
Het was steenkoud op de pont in de harde wind en aan de overkant fietsen we snel verder. We deden nog een ommetje in verband met een afgesloten weg en keken nog kort bij de Blankenburgverbinding. Daar wil ik nog eens een rondleiding volgen. Reuze interessant. Weer zo’n project van Reuzen Arbeid net zoals in dat boek dat ik vorige maand las. We sloten ons avontuur af door niet de gewone fietstunnel door de Beneluxtunnel te nemen maar die aan de andere kant waar je kunt blijven en niet de lift/roltrap hoeft te gebruiken. Ik wilde dat een keer uitproberen. Het was een flink klim maar niet zo steil als de Heinenoordtunnel.
Er volgde een wat warmer weekend waarin we op bezoek gingen in Nijmegen bij diverse senioren. Wij combineerden dat met een fietsrit terwijl de senioren genoten van de broodnodige rust tussendoor. Nijmegen ligt ook wat heuvelachtiger en dat was voor manlief reden om mij op een gegeven moment te verlaten voor een extra lusje Zevenheuvelenweg etc. Ik vond de 210 hoogtemeters van die dag ruim voldoende. De foto’s hieronder nam ik vanaf de Zevendalseweg richting Jansberg; waterfoto’s bij Mook waar we koffie dronken en manlief uitlegde hoe lastig het was om met de scoutingvletten vroeger onder dat bruggetje door te zeilen. Zelf heb ik regelmatig in deze plas gezwommen. Het blijkt Grote Siep te heten maar wij noemden het destijds Eldorado. De waterpeilstok stond in de uiterwaarden voor het dorp Middelaar. Door dit gebied kwamen we ook tijdens onze fietsvakantie. Je ziet dat het waterpeil deze zomer bij tot 11,75 kwam en in 1993 tot 12,09 en in 1995 tot 12,66 NAP. De moerasfoto’s maakte ik het gebied De Diepen van het Koningsven. Het is een stuk dat ik niet kende maar wat door Natuurmonumenten is afgegraven zodat het oude moerasgebied weer terug is gekomen. De laatste foto die dag maakte ik om op adem te komen in Groesbeek bij de rotonde. Het heet Bergen en Dalen en de beer verwijst naar het ontstaan van het landschap en de Canadese oorlogsbegraafplaats want de Polar bear was de mascotte van een divisie die hier gevochten heeft. Nog meer informatie en betere foto’s staan hier.
De laatste lange rit van maart was weer in onze eigen omgeving. We togen naar Delft voor een terrasje met onze middelste. Ik fiets wel vaker naar Delft maar dan de richtste want anders verdwaal ik onherroepelijk. Met manlief reed ik via de Beneluxtunnel met het bekende gedicht van Jules Deelder (zie filmpje) in de fietstunnel. Aan de overkant in de Wiltonhaven werd onze aandacht getrokken door een enorme pijpenlegger de ‘Seven Borealis’ en ik fotografeerde ook een van de enorme bolders. De groene weg naar Delft was druk met fietsers. Ik maakte alleen op de terugweg vlak naast een halve cirkel nog foto’s van het klassieke zicht op Delft van Vermeer. Toen ik net op internet zocht naar naar Vermeer en zicht op Delft kwam ik hier terecht. Diezelfde halve cirkel is een kunstwerk dat ons wat kan leren over de waarneming van licht en kleuren zoals Vermeer ze probeerde te schilderen. Een volgende keer ga ik dat panorama beter bekijken.
Wel wierpen we een blik op het Kruithuis aan de Schie. Meestal fiets ik aan de andere kant van het water maar nu kon ik mooi een paar foto’s nemen van dit prachtige gebouw dat in gebruik is van scoutinggroep Wilem de Zwijger. Een paar kilometer verder deden we nog een leuke ontdekking. Bij Kandelaar zagen we een klein oud sluisje. De borden leerden ons dat hier een keersluis was gemaakt tussen de Delftse Schie en de Poldervaart. Die laatste werd in 1280 aangelegd om de afwatering van de verschillende ambachten van het Hoogheemraadschap van Delfland te regelen. Deze zijn in 2014 gerestaureerd. Tegenwoordig is de Poldervaart afgesloten van de Delftse Schie met een dam. Er hingen ook foto’s van vroeger tijden met ijs en het was een idyllische plekje nu. Maar ondertussen waren we een beetje moe geworden en daarom zijn we niet meer gestopt (behalve voor de lift van de Maastunnel) voordat we thuis waren.
Nou het is een lange blog geworden, maar ik had jullie gewaarschuwd. Ik sluit af met het genoemde/beroemde gedicht van Jules Deelder: ‘Voor Ari’ (dat was zijn dochter die inmiddels een biografie over haar vader schreef die ik nog wil lezen)
Lieve Ari
Wees niet bang
De wereld is rond
en dat istie al lang
De mensen zijn goed
De mensen zijn slecht
Maar ze gaan allen
dezelfde weg
Hoe langer je leeft
hoe korter het duurt
Je komt uit het water
en gaat door het vuur
Daarom lieve Ari
Wees niet bang
De wereld draait rond
en dat doettie nog lang
djaktief 
Wat heerlijk weer om te lezen.
Mooie fietstochten maken jullie, heel herkenbaar voor ons deze manier van fietsen.
Super dat je ook op een echte fiets rijd, want zo blijft de conditie ook beter op peil .
Leuk je link naar het verschil in calorie verbruik bij e-bike.
De watertoren in Strijen hebben we ook gefotografeerd, wij vonden het een mooie woontoren nu.
Dankjewel Toos. Ik heb niks tegen E-bikes verder als ze goed opletten in het verkeer. Ik ga kijken naar jouw foto van Strijen.
Heel fijn dat je weer een stuk beter in je vel zit, daar heb je ook heel hard aan gewerkt. Ja natuurlijk wil je alles terug kunnen lezen over je prachtige fietstochten, als niet fietsster fiets ik even snel door de teksten heen maar neem de tijd voor de foto’s, jullie zien er goed voorbereid uit, doeltreffende kleding die je goed staat. Je bent ook zeker niet te dik. Als je geen “jonge meid” meer bent hoef je niet meer aan de onderkant van de BMI te zitten hoor. Dat hoort gewoon ook een beetje bij het ouder worden.
Mooi gedicht heb je toegevoegd.
Dank voor je aardige reactie Riet. Ik zit helaas aan de boven een gezond BMI met 25,1 momenteel. Ik ben 2 cm gekrompen en heb artrose in mijn knie dus ik wil wat gewicht kwijt ook al zie ik er niet dik uit.
We fietsen graag en met goede spullen aan en fijne fietsen levert dat vaak fietsplezier op.
Voor slechte knieën telt inderdaad ieder kilootje, dat begrijp ik.
het is ook veiliger natuurlijk want levert minder schade op bij een valpartij.
Wat een mooie foto’s van leuke tochten. Mooi gedicht ook.
Bedankt voor al je complimenten. De tochten vonden wij ook leuk
Fijn dat je je wat beter voelt en mooie tochten op de fiets! je kan er een boek over schrijven!
Dankjewel. Ik hou het maar bij bloggen.
Goed plan!
Ik zie op de foto’s dat je langs mijn huis kwam, ik woon bij de halte van het driehoeksveer, in Ridderkerk. Wevershoek is een leuk gebied om even te wandelen, niet heel groot. Huijs ten Donck heeft ook een heerlijk park om te wandelen, kaartje bij het benzinestation een stukje verderop te koop voor 1 euro. In de herfst zie je er ontzettend veel bijzondere paddenstoelen.Ik blogde er verschillende keren over. De strijd met het gewicht duurt bij mij al mijn hele leven. Sinds ik vorig jaar mijn enkel brak en ik door pijn door de plaat die ze erin gezet hebben, niet ver kan lopen en ook niet fietsen, zijn er weer 6 kilo bij☻
Wat leuk Margriet dat je daar woont. Ik was al eerder in het Donckse bos met dagkaartje maar het wast toen niet echt fotoweer. De foto’s op jouw blog https://volkstuinvanbemar.nl/het-donckse-bos/ zijn echt fantastisch. Wat rot dat je zo beperkt wordt door het breken van je enkel. Ik heb ook een hele weg afgelegd qua gezond gewicht. Sometimes you win sometimes you loose.
Dank je Dorothe voor je mooie foto’s en beschrijvingen van je fietstochten. Het is net of ik met je meefietste zo goed beschrijf jij je tochten. Hou het goede gevoel vast wat je nu weer hebt. Gelukkig komt de zomer eraan en veel in de buitenlucht zijn is goed voor de mens.
Merci Veronique, ik hou het gevoel vast en bouw erop verder. Daarom schrijf ik ook blogs.
Wat een uitgebreid logje, voorzien van prachtige foto’s. Het herdenkingsmonument ‘Nooit meer 1940-1945’ is heel mooi, maar Poetin en de zijnen denken haar helaas iets anders over.
Geniet van het mooie weer nog, en dank voor je beschreven avonturen.
Bedankt voor je waardering voor mijn blog. Binnenkort trekken we er wel weer op uit.
Mooie foto s! Ik ben een enorme fan van Deelder. Dit gedicht staat op de oudste haar geboortekaartje.
Oh wat leuk dat je fan bent. En er is dus een nieuw boek van Ari over haar vader.
Met het weer van de afgelopen dagen is ons stalen ros ook al dagelijks buiten gewest. Voor ons (nog) geen lange tochten wegens weer even wennen. Maar wat niet is, …
Heerlijk om erop uit te trekken. Zo leuk dat je bent gaan fietsen en ervan genieten kunt.
Hier in NL wel. Vroeger moesten ze mijn vingers van rond het stuur breken van de stress 🙄
Fijn dat dat achter je ligt.
Je hebt je duidelijk weer lekker uit kunnen leven met mooie tochten en heel wat kilometers. Het weer leende zich er gelukkig ook weer voor de laatste tijd.
Vooral dat enorme werkschip van Heerema vind ik erg indrukwekkend. Daar hoef ik onze industriehaven niet om te zoeken.
Die heavy vessels vind ik ook heel interessant. Beroepsmatig heb ik er ook mee te maken gehad als secretaresse bij een expertisebureau en van de Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reders. Qua vogels zitten hier vooral meeuwen en niet zulke mooie als bij jou.
Je schrijven is altijd eerlijk en recht uit het hart. Mooi hoe jij over alles nadenkt en een mening én levensstijl vormt.
Op meerdere plaatsen die je hier aanhaalt hebben wij reeds gefietst. Maar voor mij mag het altijd een tweede en derde en …keer. Ik geniet telkens weer van het fietsen en de omgeving. En zie ook altijd nieuwe dingen. De puurste vorm van ontspanning is voor mij inspannend genoeg.
Ik fiets elektrisch, sinds mijn 35 heb ik spierproblemen en die fiets zorgt ervoor dat ik nu nog steeds volop kan genieten. Voor mij is het de mooiste uitvinding die ik mocht kennen.
Jij zoekt beide kanten op, sportief en genietend leerrijk. Dat lees ik telkens in je schrijven.
Dat je terug uit het dal kroop vind ik heel goed nieuws. Je bent fijn omringd en dat betekent veel. Houden zo, zou ik zeggen.
Fijn dat je kunt fietsen en genieten op jouw manier. Net zoals onderweg is dal en berg een gegeven. Op het dieptepunt moet je niet blijven stilstaan. Sommige dagen is het mentaal zwaar trappen maar ik blijf trappen letterlijk en figuurlijk.
Wat heb je al veel gefietst dit jaar. Die rit door de haven lijkt me wel de moeite. Indrukwekkend!
In tegenstelling tot jou is fietsen voor mij enkel een manier om op langzame wijze mooie plaatsen te zien, veel foto’s te nemen en een beetje in beweging te blijven. Helaas val ik er niet van af. Ook niet van minder eten trouwens. Sinds mijn operatie eet ik zeer weinig want eten is vermoeiend en pijnlijk. Tussendoortjes zijn er al helemaal niet meer bij. Dat kost me veel te veel moeite. En weet je, ik vind het niet eens meer erg dat ik te zwaar ben. Mocht ik pijnvrij zijn met nog tien kilo meer, kom maar op.
Ik begrijp je prioriteiten. Bij mij is overgewicht erg slecht voor mijn knieën met artroseschade vandaar dat ik probeer weer op een gezond gewicht te komen.
Ik wens je nog veel moois tijdens jouw fietskilometers.
Dankjewel. Dat wens ik ook jou/jullie.
ha die Dorothé
ik als oud fietszwerver mag deze verslagen graag lezen , herken gelukkig ook veel plekken
en ja nu ik een e fiets heb lukt mij een ritje wat verder dan de supermarkt ook weer 🙂
maar ik fiets heel effectief , zeer weinig ondersteuning , alleen wind tegen of een brug enz krijgen een tilke meer ondersteuning 🙂
mooi schrijven voor Ari van Jules
fiets en wandel groet
Fijn dat je weer lekker fietst Karel. Geniet van iedere kilometer.
ja daar ben ik erg blij mee 🙂
ook het wandelen gaat me weer goed af , en ik herstel goed , van zo’n lange dag