Op het gladde pad van sportkleding naaien

Dit blog staat al een hele tijd in concept met een stel foto’s maar het lukt me steeds niet om het te schrijven. Ik vat nu de koe maar eens bij de horens nu ik toch niet kan slapen.

De stapel hieronder is allemaal sportkleding die ik niet draag. Sommige dingen zijn niet mooi meer, ander shirts zijn nog uit de voetbalperiode van oudste, de schoolgymspullen van jongste en er is ook een stapel nieuwe groene tights die over waren bij de sportclub van manlief.

Ik zocht alles uit, tornde de tights los en ging aan de slag met het boek ‘Sew your own acivtive wear’ van Melissa Fehr. Ze maakt al heel lang haar eigen sportkleding en geeft daar ook on line les in.

Maar eerst maakte ik nog een hardlooprokje van een zwempak en een oud sportshirt volgens de methode die ik al eerder met succes heb toegepast in 2019 klik

Daarna begon ik met de patronen uit het boek. Je tekent steeds een basispatroon over van het patroonblad in de juiste maat. Daarna moet je het patroon aanpassen aan het model dat je ervan wil maken. Ik vond dat een grote tegenvaller. Ik had gedacht dat de patronen kant en klaar uitgewerkt op het patroonblad zouden staan. Nu heb ik patroontekenen gehad dus ik begreep wel wat ik moest doen, maar aan absolute beginners zou ik dit boek niet aanraden. Beginners zou ik sowieso niet aanraden om gelijk met glibberige rekbare sportstoffen te gaan werken.

Ik nam de tight fitting top over en tekende een aantal aanpassingen zodat het een hemdje werd. In eerste instantie wilde ik proefmodellen maken om te bepalen hoe de maatvoering was en hoe de modellen bij mij zouden vallen. Daarom gebruikte ik ook oude shirts en restmateriaal om ze te maken.

Ik vond het hemdje uit het boek te ingewikkeld met veel onderdelen dus vereenvoudigde het. Een blauw voetbalshirt en een oranje loopbroekje leverden genoeg stof op voor mijn eerste sporthemdje. Aan de voorzijde zat een oud vervaagd logo. Dat heb ik verborgen onder een zelfgemaakt strikje dat ik op die plaats vaststikte. Ik werkte het af met biesjes in oranje die ik doorstikte met de coverstitchmachine.

Onder fietssshirts draag ik gewoonlijk een hemdje maar met die hitte heb ik er ook al in hardgelopen. Ik maakte maat M maar de volgende keer kies ik voor maat S. Bij de boezem valt het voor mij te wijd, zeker als ik een strakke sportbh draag. Wat foto’s die misschien een en ander verduidelijken.

Ik maakte daarna de loods fitting top met lange mouwen. Hiervoor hoefde ik niks bij te tekenen of te veranderen. Het patroon stond gewoon op het bijgeleverde patroonblad.

Ik maakte het van diverse oude sportshirts van mijn kinderen en gebruikte color blokking om genoeg stof te hebben. Van een van de oude shirts gebruikte ik ook het kraagje. De blokken stikte ik eerst aan elkaar met de lockmachine en daarna stikte ik ze binnenstebuiten door met driedraadse coverstitch in zwart. Zo krijg je dezelfde mooie stiksels aan de buitenkant die je ook bij gekochte sportkleding ziet.

Het doorstikken met de coverstitchmachine is nog niet zo eenvoudig maar het lukte steeds beter. Ik vond het shirt verrassend leuk geworden. De maatvoering is wat beter dan bij het hemdje maar ook dit model zal ik de volgende keer een maat kleiner maken.

Daarna maakte ik het fietsshirt. De basis was de close fitting top. Ik moest dus opnieuw dat patroon overnemen en daarna de aanpassingen tot fietsshirt tekenen. De veranderingen die hiervoor getekend moesten worden waren veel lastiger. Het kan ook aan mijn kennis van de Engelse naaitermen liggen. Het kostte mij wel wat krachttermen.

Dit fietsshirt was me veel te groot en de volgende keer maak ik het 2 maten kleiner. De boezem was weer veel te wijd voor mij. De lengte van de mouwen had ik al langer gemaakt want die van het patroon waren veel te kort naar mijn zin. Ik maakte ook een speciale omslag bij de hals zodat de hooggesloten rits prettiger zit. Bij een volgend exemplaar wil ik een ritszakje in het midden van de driedelige achterzak maken. Ook dit shirt bestaat uit resten stof en is daarom binnenstebuiten doorgestikt met coverstitchmachine.

Het shirt heb ik al veel aangehad. Ik nam het mee naar naailes en kwam er daar achter wat ik fout heb gedaan bij de patroonaanpassingen voor de halsboord. Ook de andere twee modellen heb ik daar aan een kritische blik laten onderwerpen door de coupeuse. Met die kennis heb ik alle patronen verder bijgewerkt. Na de vakantie ga ik dan eens aan de slag om van de mooie sportstoffen die ik al lang in de kast heb liggen mijn eigen unieke outfits te maken.

Hieronder nog wat foto’s van het proces ter verduidelijking. Ik heb momenteel niet de energie om echte werkbeschrijvingen te maken. Verder rust er natuurlijk copyright op het boek ‘Sew your own active wear’ en dat wil respecteren.

Een echte review over het boek ‘Sew your own active wear’ durf ik nog niet te geven omdat ik niet weet of het nu aan mijn naaiervaring met gladde stoffen ligt. Het is in ieder geval een uniek boek waarin diverse modellen staan zoals yoga pants en zwemtop en de modellen die ik beschreef. Melissa heeft een website en ze blogt ook over wat ze maakt en geeft tips over het werken met sportstoffen.

Ik vond het boek niet makkelijk. De patronen staan zonder nummer op de twee patroonbladen in een kleur dus goed opletten wat je overneemt. Nadeel dat je daarna niet klaar bent voor de start maar dan met tekenen moet beginnen om het juiste model te krijgen. De uitleg is uitgebreid beschreven zowel over het tekenen als het naaien. Werkbeschrijvingen in het Nederlands kunnen al lastig zijn soms. De Engelse beschrijving moest ik echt 20x lezen voor ik het kon uitvoeren. Maar dat ligt waarschijnlijk meer aan mij dan.

Pluspunt van het boek is dat de maten niet alleen beschreven zijn in een gewone maattabel maar ook nog in een sportstoffentabel waarbij de stretch van de stof wordt rekening gehouden.

Verder veel goede foto’s en natuurlijk leuke modellen die je nergens anders vindt.

De reguliere lezers van dit blog naaien niet maar als van andere naaisters zou ik graag meer horen over hun ervaringen met sportkleding maken. Tips zijn meer dan welkom (ook al lees je dit blog jaren later).

Ik zal nog wel eens een sportkleding maken omdat ik de stoffen heb maar ik besef nu ook dat de eisen die ik aan sportkleding stel hoog zijn. Het moet echt goed zitten en functioneel zijn. Ik ben benieuwd of ik in de toekomst zoiets zelf kan fabriceren.