werd ik vorige week door de gehavende bomen die manlief en ik op onze wandeling door natuurgebied De Zaag bij Krimpen aan de IJssel aanschouwden. Zowel de schoonheid als de kwetsbaarheid van de door de wind gevelde, gekraakte, versplinterde of ontwortelde stammen raakten me.
Diezelfde week maakte ik van dichtbij mee hoe iemands levensboom totaal onverwacht werd verwoest. In de val werden ook de stammen van anderen zwaar meegetrokken, geraakt en gebroken. Daar stond ik niet bij te kijken maar probeerde onhandig steun en troost te bieden voor zover dat enigszins mogelijk is bij verdriet.
Het wandelen en fotograferen waren voor mij afleiding en een manier om weer op te laden. Ik genoot ervan hoe ik het met manlief getroffen heb. Van het besef de dag te plukken en te genieten van wat er is, was ik diep doordrongen. Morgen kan zomaar ineens compleet anders zijn.
~~~
~~~
~~~
~~~
~~~
~~~
~~~
~~~
~~~
Op het eiland is ook een grote ijzeren uitkijkpost gemaakt: de beverbrug. De bouwtechniek van een beverburcht was de inspiratiebron voor kunstenaar Ruud Reutelingsperger. Uiteraard klommen wij erop. We moesten ons goed vasthouden om niet weg te waaien. We hadden uitzicht op de Nieuwe Maas. (Meer info over de Zaag hier en hier). En hieronder mijn foto met het gedicht van deze website.
‘De stroom afdammen
onder de waterspiegel
een holte maken,
met bomen bouwen we
onze verzonken burcht.
Voorvaderen vertrokken
toen stinkend bruin,
geel en rood gif
door de waterpoort drong
in hun vertrekken.
Nazaten werden uitgezet
in schoongespoelde kreken
en bewonen ingesnoerde rivieren,
mens en dier we dammen
ons beider huis in.
Ingenieurs van natuur
herschikken wij de dingen
tot een warm hol in element water,
en in element lucht
tot trappen en landschappen.
Maten verschillen
boven en onder de spiegel,
van stronken en staal zijn
schaal en vorm eender,
van beverburcht en beverbrug.‘
~~~
Later wandelden we verder over het eiland langs het baken en de strandjes. Je moet wel netjes op de gebaande paden blijven om de kwetsbare natuur niet te storen. Ogenschijnlijk kan het er anders uitzien …. ook bij mensen. Iedereen heeft verdriet, zorgen, moeilijkheden en gaat daar zo goed en zo kwaad als het gaat mee om. Ik ben me daar nu weer meer van bewust en probeer daarnaar te handelen.
~~~
~~~
~~~
~~~
Deze maand even geen verslag over gelezen boeken, naaiwerk, klussen en sport. Ik ben wel ok hoor, geen zorgen, maar heb even de tijd en de ruimte nodig om uit te waaien. Ik buig mee en blijf overeind. Jullie ook?!
djaktief 
Zelfs reuzen vallen om…
Inderdaad
De foto’s van de ontwortelde en gespleten bomen illustreren prachtig je verhaal over kwetsbaar menselijk leven. Zo af en toe worden we inderdaad even met de neus op onze sterfelijkheid gedrukt en meestal kunnen we dan niet meer doen doen dan warmte en steun bieden in de hoop dat iemand er iets aan heeft. Sterkte.
Bedankt Riet. Ik probeer de sterkte en steun door te geven.
Dat lukt je vast heel goed, je bent een warm mens blijkt hier wel uit hoe je erover schrijft.
Wandelen en fotograferen dat ervoor zorgt om weer helemaal op te laden, daar kan ik me zeker in vinden. Wel erg van die levensboom die zo verwoest was. Dat zal diegenen die er emotioneel mee verbonden zijn wel diep geraakt hebben, kan ik me zo voorstellen.
Het is heel erg voor haar
Schrok even heel erg bij het zien van getroffen en de foto’s. Dacht even dat jij een ongeluk had gehad. Maar het is van een andere orde. Al is dat ook heftig. En een indringende metafoor! Maar gelukkig geen persoonlijk ongeluk met een boom!
Gelukkig van een andere orde, maar nog steeds moeilijk om te zien.
Ja, dat begrijp ik!
Ik heb nog eens opnieuw gekeken. Nu zie ik beter de schoonheid van die geknakte bomen. Som moet je twee keer kijken voor je iets opvalt. De schoonheid in de dingen maar ook achter de dingen. De verbinding met mensenlevens. Dat heb je prachtig beschreven.
Vaak zit er meer in dingen. Mij valt altijd van alles op. Ik weet niet hoe het komt.
Ik hoop woorden van troost en steun te vinden voor degenen die het moeilijk hebben in mijn omgeving
Je bent esoterisch aangelegd. Ik denk dat je soms dingen ziet die een ander niet ziet. Of dat je er in elk geval aanleg voor hebt. De manier waar op jij de dingen beschrijft vind ik heel bijzonder. Gevoelige natuur. Maar wel zorgen dat je je zelf beschermt tegen invloeden die je doodmoe maken. Het lekken van energie is iets wat je moet zien te voorkomen.
Wat ook meespeelt is dat ik zeer slechthorend ben en daardoor op andere zintuigen ben aangewezen voor meer informatie.
Hele mooie natuurfoto’s die laten zien hoe sterk maar ook hoe fragiel de natuur is. En wij mensen zijn eigenlijk ook maar fragiele wezentjes in het geheel. Ik denk wel eens dat de natuur de mens uiteindelijk zal overleven.
Maar kom, niet te somber. De zon schijnt en het is ijzig koud buiten 🙂
We zijn sterker én fragieler dan we denken.
“Geweld” in alle vormen en maten doen je inderdaad wel beseffen dat je het getroffen hebt en hoe kostbaar én kwetsbaar dat tegelijkertijd ook is.
Bomen zoals hier intrigeren me altijd en ik ‘hoor’ dan de wildste verhalen in mijn fantasie, mooi op te fotograferen maar het achterliggende verhaal is dat nooit. het contrast hè.
Het mooie was ook dat deze getroffen bomen niet werden geruimd maar mochten blijven liggen. Dat kan daar. Als ze op een fietspad liggen is het wat anders.
Je tekst is heel sterk, bevat de harde waarheid dat ‘het’ ineens kan voorbij zijn en leegtes kan veroorzaken. Heel mooi!
Geniet van je zondag !
De harde waarheid is heel hard helaas. Insgelijks voor jouw zondag.
Die geknakte stronken en bomen zijn machtig en zorgen voor indrukwekkende beelden.
Spontaan moet ik denken aan een lied van Leonard Cohen. ‘There is a crack in everything, that’s how they light gets in’.
Het leven kan vreselijk hard bruskeren, met die onzekerheid worden we allen geregeld geconfronteerd. Het hoort bij….ja….leven….
In de getroffen bomen zag ik ook iets, misschien zoals jij beschrijft met die songtekst.
Ik schrok me rot dat jullie die beverbrug gingen beklimmen, totdat ik de brug zag.
Er stond bij dat de brug van staal was.
Ik begrijp dat er wat heftige dingen zijn gebeurd in jouw omgeving. Veel sterkte voor iedereen. Wat het ook is.
Tja, die omgevallen bomen. Het ziet er niet prettig uit. Maar als metafoor is hij nu mooi bij de hand.
Toch heerlijk als je zo dicht bij een rivier woont. wij gaan, vanuit België ook vaak bij de Maasarm . Daar is een plekje (de Maasbar) waar je koffie kunt drinken en van de vogels genieten.
Bedankt. Ik vind deze bomen ook prachtig.
Ben schippersdochter en daarom vertrouwd met de rivieren.
Wauw, wat een mooie foto’s. Ik houd ervan! Bomen zijn majestueus.
Dankjewel, ook voor het woord waar ik niet op kon komen.
Wat een mooie uitkijkpost… heel passend geplaatst na de geknakte boom.
Het leven is niet maakbaar, maar de kunst des temeer.
Mooi logje!
Het waren verschillende geknakte en ontwortelde bomen verspreid over het hele eiland.
Wat van het leven maken is een hele kunst.
Bedankt Bea.
Knappe foto’s zowel van de Maas als van die gevelde bomen. Zulke omgewaaide of geknakte bomen raken mij ook altijd. En toch heeft die verwrongen houten massa ook iets moois in zich.
Dankjewel Jan. Ik vond het heftig en mooi.
ondanks de verwoeste levensboom
is dit een mooi blog in woord en beeld
ja het kan heel snel anders zijn , zo ben je er , zo ben je weg 😦
Dankjewel Karel. We trekken er onze levenslessen maar uit.
we leren die lessen elke dag nog weer