Al meer dan tien jaar ben ik nu bezig met hardlooptraining. Wanneer ik precies begonnen ben weet ik niet meer, maar mijn eerste wedstrijd – Mariekenloop Nijmegen – was in mei 2008. Ik ben waarschijnlijk een jaar daarvoor begonnen maar ik weet er niet meer zoveel van. 
Ik herinner me alleen dat ik in het begin tot twee keer toe een zweepslag op liep. Ik volgde geen echt schema maar deed wat ik zo her en der gelezen had en probeerde het uit. Ik volgde geen loopcursus of app maar begon met een paar minuten hardlopen op de band en dan wandelen. Toen ik 5 km kon hardlopen heb ik op een dag geprobeerd of ik er ook 10 kon en dat lukte. De hardloopschoenen waren wel van Asics maar met onvoldoende demping zodat ik al spoedig last van mijn achillespees kreeg. De rest ben ik vergeten.
Vanaf augustus 2009 ben ik een hardlooplogboek bij gaan houden omdat ik waarschijnlijk wat meer vooruitgang wilde boeken. Eind van dat jaar ben ik een maandje lid geweest van een atletiekvereniging maar dat heb ik snel weer opgezegd omdat ik het te duur vond en de veelal intervaltrainingen niet zag zitten. Ik vond ze niet leuk maar ik was ook nog niet sterk genoeg omdat te kunnen bolwerken. Doordat ik opschreef wat ik deed aan training leerde ik wel meer van mijn fouten moet ik zeggen. Het was zoals Remko van der Drift zo mooi schrijft in zijn boek Fouten maken moet moed!
En zo begon ik in januari 2010 vrolijk aan de training voor mijn allereerste marathon. De lange duurlopen deed ik wel bij dezelfde atletiekvereniging, die dat ieder jaar zeer professioneel organiseert (nog steeds klik). Ik heb er ook heel veel blogs over geschreven hoe dat allemaal verliep. Ik heb er ontzettend veel van geleerd. Je krijgt wat tips over voeding en je trainingstempo en verder is het vooral de ervaring hoe je door de training heen komt. Ik heb er met wisselend succes en plezier aan meegedaan. Ik ben ervan overtuigd dat een cyclus van 6 trainingslopen om de twee weken waarin je de kilometers opbouwt tot van 23/25 tot 35 echt de basis legt voor een marathon. Ik heb dat ook in de meeste gevallen toegepast, maar soms was het niet haalbaar.
Eigenlijk doe ik nooit wat aan snelheidstraining. Als ik het woord hoor/lees dan krijg ik altijd al de pest in. Ik voel me dan overvraagd. Ik moet dan harder lopen dan dat lekker voelt terwijl ik alleen maar lekker wil hardlopen. Heel af en toe deed ik wel wat ze Fartlek noemen oftewel vaartspel. Zo lekker wat sneller van de heuvel af of me een beetje uitsloven als ik iemand voor me zie om in te halen. Op de lopende band in de sportschool deed ik ook wel eens een poging om per kilometer wat sneller te gaan om de saaiheid van het binnen lopen te bestrijden. En met buurvrouw deed ik wel eens een dobbelsteenloop, zoals ik had gelezen in een ander hardloopblog.
En toen in zo’n beetje mijn tiende hardloopjaar moest ik er toch aan geloven. Ik was vrijwilliger geworden bij Running Blind en liep op hun vrijdagtraining mee als buddy en dat zijn dan intervaltrainingen volgens het boekje: warming up, loopscholing, trainingskern is interval en cooling down. Helaas maakte ik bij de eerste cooling down een foutje door iets te fanatiek een squat te doen waardoor ik mijn hamstring blesseerde. Afijn daar heb ik nog een flinke tijd last van gehad. Ik heb jullie met mijn gezeur daarover al genoeg vermoeid denk ik. Maar daardoor moest ik wel weer heel erg zoeken naar mijn eigen hardloopwijze en dat was veelal solo om weer te luisteren naar wat mijn lijf aan kon. Ik heb wel advies gevraagd aan de fysio en sportarts en die kennis heb ik toegepast op mijn lijf.
Zo ben ik dus door de fysio gaan experimenteren met twee verschillende paren zooltjes en een ander schoenmerk. Ik schreef hier het hele verhaal (klik). Ik ben nog niet 100% van mijn klachten af. Als ik op de dag dat ik hardloop ook nog veel op de been ben dan heb ik de volgende ochtend pijn aan mijn voetplaat. Ook als ik wandel of hardloop op schoenen zonder deze zooltjes ( special ergonomica van My Sole oftewel de blauwe bevallen me het beste) of sowieso schoeisel met weinig demping zijn de klachten idem. Maar hiermee kan ik prima verder trainen.
De sportarts en fysio raadden allebei oefeningen aan maar daar doe ik weinig mee. Ik doe wel twee apparaten op de fitness speciaal voor mijn achillespezen. Ook daar heb ik af en toe nog last van. Meestal na een tiental kilometers begint die toch wel een beetje te trekken (rechterkant) maar na wat wrijven wordt het beter.
Het allerbelangrijkste dat de sportarts (dit is zijn eigen website) mij vertelde is dat ik toch gevarieerder moest trainen en minder zwaar omdat het herstellend vermogen echt afneemt als je ouder wordt. Je botten, spieren en pezen worden gewoon minder sterk. Dat wat je niet oefent/gebruikt boet in aan kwaliteit en als je dan een keer flink aan de bak gaat dan ligt overbelasting op de loer. Ik kreeg het advies om niet meer dan drie intensieve trainingen per week te doen, waarbij een lange duurloop van 20 km ook als intensief. telt.
Ik ben nog flink aan het experimenteren en daarbij ook behoorlijk eigenwijs. Ik weet dat ik nog teveel doe maar ik wissel wel veel meer af tussen alles. Wat ik wel heb veranderd, is dat ik niet meer wekelijks een lange duurloop van meer dan 20 km doe. Ik doe dat nu om de week, maar nu doe ik tijdens die duurloop wel iedere kilometer een kleine versnelling. Ik loop dan 1 minuut op een iets hogere intensiteit. Dat doe ik nu op de korte duurloop van 10 km ook maar dan doe ik 100 tellen dus bijna 2 minuten. Ik doe het ongeacht waar ik loop: heuvel op, wind tegen, plassen…. als mijn Garmin trilt dan druk ik op mijn gaspedaal. En het gekke is dat ik het zo leuk vind. Het is gewoon een spelletje. Ik ben veel meer met hardlopen bezig. Mijn hoofd waait nog steeds leeg hoor maar ik denk minder onderweg maar tel de seconden. Ik weet niet of het zoden aan de dijk gaat zetten qua progressie in snelheid maar het voelt machtig dat ik dat kan. Het is alsof ik iedere kilometer een schouderklopje krijg. Ik tel wel af naarmate de duurloop vordert… nog zoveel versnellingen en dan ben ik klaar. Het ziet er zo uit in de grafiek na afloop. Het grijs is mijn hartslag en het blauw mijn tempo. Nu heb ik eigenlijk drie intensieve trainingen of snelheidstrainingen waarvan 2x fartlek die voelen als een spelletje 😉 en de interval bij Running Blind.
Nou dit is een lang verhaal geworden en het ging ook nog alleen maar over hardlopen (de andere sporten bewaar ik voor een volgende keer). Afijn sommige van mijn lezers zullen het waarderen en anderen klikken het gauw weg, maar ik schrijf lekker eigenwijs over mijn eigenwijze training…. lekker puh 😉
djaktief 
Hardlopen doe ik inmiddels al zo’n 36 jaar. Ooit, als wedstrijdloper heel fanatiek en gefocust en op schema’s, met intervaltrainingen, heel intensief (1000meters in training binnen 3:00!).
Wel altijd mijn eigen weg gegaan. Doe ik nog steeds. Intervaltrainingen horen daar nog steeds bij, simpelweg omdat het nog steeds een gewoonte is en ik het ook leuk vind. Gaat wel iets (veel) minder hard dan ooit. En, ik vind dat je nodig hebt, om tempo’s in langere afstanden makkelijker aan te kunnen.
Nog even, dan zit je sociale media stilte erop….
Ben benieuwd naar je ervaringen!
Over dat laatste heb ik inmiddels al een beetje geschreven in de volgende blog die ik gisteren publiceerde.
Ik ben met hardlopen begonnen om de wintermaanden – als het te nat/koud/glad was om te fietsen – door te komen. De 5 km ging zo lekker dat ik er niet meer mee gestopt ben. Interval vond ik zelfs lekker.
Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen, Dorothé! Gewoon je eigen hoofd volgen, dan volgt je lijf vanzelf (-:
Oh ik wist niet dat je ook hardloper was. Veel fietsers vinden dat hardlopen slecht voor hen is. Andersom schijnt het niet zo te zijn.
Lekker doen wat jij wilt kanjer!
Die training met na een km versnellen doe ik ook regelmatig. Ik heb ook een bloedhekel aan intervaltraining maar doe het toch 1x in de week heel trouw. Van snelheid krijg je eerder blessures dan van rustig lopen. Ik zie nog veel te vaak dat mensen hun trainingen allemaal snel snel snel doen. Juist van langzaam lopen wordt je sneller! Verder kun je variëren in je duurlooptempo. Zie een training niet als een training maar als een manier van voortbewegen. Neem bv. eens de trein en loop terug naar huis en zie dat niet als training maar als een leuk uitje. Als ik naar mijn werk ga doe ik dat (deels) lopend heen en terug, en dat is met een zware rugzak dus dat is dan ook al een soort krachttraining. Naarmate je ouder wordt gaat het wat minder soepel maar je kunt doorgaan tot je 100ste, als je zelf maar wilt en geen fysieke problemen hebt. Die moet je dan wel voorkomen en dat kan voor een groot deel met oefeningen. Als je steeds een pauze neemt omdat je een klein pijntje hebt zal het ook steeds langer duren voor je weer terug komt op nivo. Ik doe nog steeds mijn elke dag hardlopen challenge en voel me soepeler dan ooit.
Aan jouw adviezen heb ik al veel gehad. Niet ieder lijf en zeker niet ieder geest is hetzelfde. De jouwe zijn beide van uitzonderlijke kwaliteit.
Die avonturenloopjes doe ik wel eens en ook doe ik vaak hardopend bepaalde klussen en boodschappen.
Succes met de voortzetting van je hardloopchallenge.
Ik heb hardgelopen vanaf mijn 20e. Nu sinds vorig jaar moeten stoppen door de enkelpees wat volgens de orthopeed enkel komt door de leeftijd (57). Gisteren weer voorzichtig begonnen met interval, maar weet niet of het weer gaat lukken. Ik wandel veel tegenwoordig en dat bevalt me eigenlijk ook wel. Soms moet je toegeven aan je lijf en niet forceren. Wat dat aan gaat ben ik even eigenwijs….
Je hebt eerder over je fysieke belemmering geschreven. Ik weet dat het heel lastig is om te accepteren dat sommige dingen niet meer kunnen. Alleen jijzelf kunt bepalen wat voor jou het meeste waard is. Fijn dat het wandelen bevalt. Ook jij keep moving!
fantastisch bedacht! En het klinkt toch echt wel als interval training hoor, ook het aftellen naar het einde toe is hartstikke herkenbaar. Het mooie is dat deze vorm jou plezier biedt! Daar gaat het toch allemaal om.
Ik vind het zo leuk dat je zo uiteenlopend kunt hardlopen. Jij leeft op van schema’s waar ik gek van zou worden maar beiden houden we (evenveel?) van hardlopen.
ja mooi is dat he? Het doet mij nu ook denken aan Ted-Jan Bloemen die gisteren goud won op de 10km bij de Olympische Spelen. Hij past niet in het NL regime van trainen, het voortdurend door selecties moeten komen. Toen hij 4 jaar geleden emigreerde naar Canada mocht hij anders gaan trainen; en kijk wat dat doet! Ik denk dat het alleen maar goed is als je je eigen weg volgt. Ook bij het hardlopen. Het 1 is niet beter dan het ander. Plezier staat bovenaan.
Ik begon destijds ook met 5 km. Ik was toen 30 en liep heel traag een parcours mee met 3 oudere dames. Zo heb ik het geleerd. Ik ging steeds meer trainen tot ik al snel 10 km liep met vluggere lopers of alleen. Ik deed het zo’n 10-15 jaar. Mooie herinneringen, maar ik kon het later door omstandigheden en verhuis niet meer opbrengen. Ik blijf zoveel mogelijk wandelen en goed doorstappen.
Ik heb bewondering voor jouw doorzetting.
Ik wist niet dat jij ook zo lang hardloper bent geweest. Dingen kunnen veranderen. Je moet kiezen voor de sport of beweging die goed voelt voor jou. Ik geniet altijd van je wandelverhalen. Keep moving!
Jaja, ik was nogal een raket hoor!
Heerlijk toch, lekker eigenwijs zijn! 😉