Het kriebelt om toch ook over het laatste deel van de reis een blogpost te maken. Er zijn nog maar een paar dagen te gaan. De thuiskomst en de laatst etappes kan ik dan er later wel aanplakken.
We waren dus in het Noorden waar we op onze rustplaats in Kalenberg weinig fietsten. Nou ja boodschappen daarvoor moest je 8 km fietsen enkele reis. Voor de krant op zaterdag 7 km uit en thuis. We genoten van de rust. Het weer was iets minder maar toch konden we de gewenste kanotocht maken. Het kanoën met 2 personen in een Canadese kano is toch totaal anders dan kajakken. Eerst zat ik voorin maar dat vond mijn heup niet leuk. Bovendien moest ik me dan overgeven aan de stuur kunst van Arjen en dat is niet mijn sterkste kant.
Na Kalenberg voerde onze reis via Lemmer naar de Noordoostpolder. Het was vreemd om weer te fietsen nade rustdagen. We hadden ook nog te maken met een valse start omdat Arjen zijn helm was vergeten. Hij had achter me gefietst op de smalle fietspaden en toen we stopten voor het maken van een foto viel het pas op dat hij geen helm op had. Afijn hij is terug gegaan en ik had een extra rustpauze bij een sluisje.
De route voerde langs het Tjeukemeer waar manlief zeilherinneringen heeft liggen. We logeerden 2x niet in b&b maar bij familie en vrienden en dat voelt als een warm bad, maar je gaat ook mee in het wel en wee van de anderen terwijl je de volgende dag weer verder reist.
In de Noordoostpolder gingen we gingen op een andere manier op zoek naar water door het Waterloopbos en Schokland te bezoeken. En we reden de hele route langs de randmeren. De wind stond die dag niet erg gunstig om te fietsen maar de windmolens deden het uitstekend. Ik kan je vertellen dat je van 70 km tegenwind behoorlijk moe wordt.
De dag daarop vertrokken we met regen maar gaandeweg werd het beter. We volgden nu het Amsterdam-Rijnkanaal en later de Stichtse Vecht. De start daarvan is in Amsterdam bij de Oranjesluizen. We pikten daar ook nog wat mooie bruggen mee maar daarover een andere keer meer. Vanuit Breukelen maakten we nog een ommetje door de Loosdrechtse plassen (schaatsplek van manlief) om vanaf Maarssen (daar was ik vaak voor lezingen) de Vecht weer te volgen tot die in Utrecht eindigt bij onze oudste zoon voor de deur. Natuurlijk gingen we met hem uit eten En kregen we een gratis rondleiding door zijn studiestad.
Ook uit Utrecht vertrokken we met slecht weer. Maar als je beseft dat regen maar water is dan heb je er niet zoveel last van. Ik merk dat je makkelijker wordt in allerlei zaken onderweg. Kleding en fietskleding dragen we nu ook langer omdat we minder bezweet raken nu het koeler is. En we kopen makkelijkere boodschappen en koken en eten eenvoudiger. Er zijn ook uitdagingen genoeg die energie vragen zoals een omgebogen fietssleutel door een val van de fiets en mijn vreselijk jeuk door de vele muggenbeten. Ik hou nog wel steeds een logboek bij maar het wordt ook wel eens een dag later ingesproken. Van de kortere etappes nemen we de route globaal door zonder alle knooppunten op te schrijven. Het is ook niet zo moeilijk dat laatste stuk: houdt rivier aan je rechter- of linkerkant en volg de stroom.
Maar het gaat niet allemaal van een leien dakje – maar ik mopper niet – want mijn lijf laat zich af en toe wel voelen. Arjan is sterker en beter getraind op de fiets dus ik laat hem veel dingen sjouwen en zo. En soms ook al het werk doen bij moeilijke bruggetjes.
Op een logeeradres in Rhenen bleven we twee nachten zodat we een dag zonder bagage konden fietsen. Slim hè net bij de Amerongse berg en de Grebbeberg.
We zakken nu de Rijn en de Lek verder af via Culemborg en Schoonhoven naar huis. Ik verlang nog niet naar huis maar ik ben wel fysiek aan het rust toe en ik vind het ook heel leuk om onze thuiswonende zoon weer terug te zien.
Afijn, hier laat ik het even bij. Tijd om te slapen. De blog is weer op mijn telefoon gesproken/getypt dus het is absoluut niet foutloos. Ik hoop dat jullie dat begrijpen.
djaktief 
Mooi dat jullie mijn geboortegrond nog even hebben aangedaan in deze fietsvakantie. Respect voor die lange fietstochten trouwens, daar kom ik niet meer aan toe tegenwoordig.
Bij mij is het fietsen een vervanging van niet meer mogen hardlopen ivm artrose. Er waren veel gezondheidsproblemen bij mensen om ons heen. Daarom hebben we onze fietsdroom niet uitgesteld.
Heel goed!
Als je me een paar jaar geleden voldoende tijd zou gegeven hebben om dat traject te voet te doen, zou ik het nog durven overwegen hebben (in etappes die veel korter zijn, uiteraard) maar al fietsend en bepakt als een tweewielige muilezel … Nee, ik fiets nu wel graag, maar de eindjes die ik aankan zijn te kort. Rond de 30km beginnen mijn heup en rug zodanig op te spelen, dat ik overal een 2-daagse stop (en méér) zou moeten maken. Dan ben ik een jaar onderweg!
Jammer van je fysieke beperkingen. Daarom zijn we nu gegaan, nu mijn knie het nog kon. Binnenkort ga ik ook weer naar de fysiotherapeut voor mijn mankementen.
dat was weer fijn ff meefietsen , langs mooie en zelfs bekende plekjes
dat houten bruggetje over ploeteren doe je niet voor de lol pppfffttt
Je hoeft je niet te herkennen. Onze reis is het uniek en tegelijkertijd universeel. Ik vind het leuk dat je meeleest en meeleeft met ons fiets gekkies.
Je kan bijna een reisgids voor fietsers maken, ik rijd nog steeds graag met jullie mee, soms herken ik niet en andere keren laat ik me verrassen! Top van jullie! Lieve groet.
*niet* moet “het” zijn.
wat een machtig mooie reis maken jullie!
Het voelt heel bijzonder in ieder geval voor onszelf.
Wat een mooie fietstocht weer en wat een doorzettingsvermogen heb jij/jullie. Tegen de jeuk van muggenbeten en andere insecten helpt toculin, Dat haal je bij het Kruidvat, een klein glazen buisje met doorzichtige vloeistof. Het is een oma’s middeltje, helpt ook als je verkouden bent, of hoofdpijn hebt of spierpijn. Een paar druppeltjes zijn al genoeg. Maar ja, jullie zullen nu wel thuis zijn maar misschien is deze tip voor een volgende fietstocht. Dank voor je verslag, heb het met veel plezier gelezen.
Bedankt voor de tip tegen muggenbeten. Ik heb al allerlei dingen geprobeerd, maar toculin nog niet. Het verslag is erg hapsnap en egocentrisch natuurlijk maar ik wilde delen hoe mooi Nederland is en hoe fijn het is dat we dit kunnen en mogen doen.
Wat een leuk logje vol herkenbaarheid! Schokland, daar was ik al twee keer. En dat kanoën tussen de rietkragen deden manlief en ik ook daar ergens. De spoorbrug herken ik ook.
Het lijkt me heerlijk om zoveel buiten te zijn, maar best lastig met de vele regen en het onvoorspelbaar weer.
Geniet nog van de laatste loodjes!
Het is tegelijk leuk en lastig herkenbaarheid en vergelijking. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan.
Bedankt voor je wens. De onvoorspelbaarheid heeft ook mooie kanten heb ik ontdekt.
Heel leuk om veel voor ons ‘bekende’ ( in die zin dat we er al eens waren) plaatsen te herkennen in jouw beschrijving.
Nederland heeft zo mooie fietsgebieden.
En inderdaad regen is maar water, maar natte schoenen en kousen haat ik. Hopelijk blijven jullie die fikse onweersbuien waar wij hier elke dag mee kampen bespaard.
Geniet van de laatste heerlijke, maar ook zware loodjes. En dan terecht fier op jullie ongelooflijke prestaties!
Mooi zoals je het omschrijft. Een plaats die je bezoekt is anders dan een plaats waar je een geschiedenis mee hebt. Omdat we zelf stevig moeten trappen nemen natte schoenen en kleren gauw de temperatuur aan van je lijf. Het is wel oppassen met stilstaan en wind en schuurplekken voorkomen. Natuurlijk fiets ik liever in mooi weer.
Wat een mooie reis doen jullie. Ik lees dit met verwondering, hoewel dat niet zou moeten, het is niet omdat iets niet ver is dat het niet mooi kan zijn. Maar we waarderen dat zeker te weinig? Enfin, ik spreek hier voor mezelf. Maar echt, heel mooi. Je ziet wel dat hier veel voorbereiding in gekropen is. Ik bewonder je voor alle energie die je hier ingestoken hebt.
Leuk dat je ziet dat er ook ‘werk’ aan zoiets is. Nederland kende ik al aardig voor deze reis, maar nu hebben we nog veel mooie andere dingen ontdekt. Ik ga er nog gedetailleerder over schrijven denk ik, maar eerst voor mezelf foto’s uitzoeken en een verslag maken. Ik heb ook onwijs veel geleerd deze vakantie.
Ik heb genoten van je verslagen van jullie fietsvakantie en kijk uit naar je blogjes, maar nu eerst naar huis weer naar je eigen bed. Dat is ook weer fijn en dan begint ook weer het nagenieten, zeker wanneer je bezig bent met het album. Dan besef je pas goed wat je allemaal hebt gedaan. Hoe ongelooflijk mooi het was, soms ook zwaar, maar jullie deden het. Grote bewondering vanaf hier hoor, geweldig !
Dankje Toos, we gaan zo op pad voor de laatste etappe van de reu
Wat een mooie plekken hebben jullie weer befietst. En wat een afstanden alles bij elkaar. Nu op weg naar huis, dat zal weer wennen zijn straks. Nu bijna voortdurend in de buitenlucht en veel onderweg. Bedankt voor je blogpost, ik hoopte al iets van je te lezen. Alvast een welkom thuis entot blogs maar weer.
Bedankt voor wensen. Het was ook mijn mans invulling van de sabattical. Het was ook de bedoeling dat het anders was.
Natuurlijk begrijpen wij dat!
Herkenning ook in het niet naar huis verlangen, maar wel naar het terugzien van de zoon.
Geniet van de laatste loodjes! (ik hoop dat het weer bij jullie iets beter is dan hier, hoewel regen inderdaad maar water is)
Fijn. We hebben nu kortere etappes en kunnen meer plannen. Lang leve buienradar.
Ik vind je een held, fietsen vind ik best leuk maar zoveel achter elkaar, diepe buiging
Bedankt maar we hebben er nog steeds lol in Monique. Dat is me ook meegevallen.
Wat een ongelooflijk gevulde trip. En je uitspraak “maar als je beseft dat regen maar water is, dan heb je er niet zoveel last van” hanteer ik zeer vaak, zeker uit hoofde van mijn beroep.
Genoten van je foto’s!
Regen is ook van levensbelang voor de natuur. Je ziet door zo’n trip ook meer wat je als mens daar maar een klein onderdeel van uitmaakt.