Minimaal 3x per week denk ik ‘daar wil ik over bloggen’ en dan komt het er niet van. Met pijn en moeite komen de blogs momenteel tot stand. Ik krijg de ideetjes die ik heb niet meer goed onder woorden gebracht. Met jaloezie kijk ik naar medebloggers die boeiend kunnen schrijven over kat of puzzel. En ook naar hen die in volzinnen hun leven en de veranderingen daarin verwoorden. Nog meer bewondering heb ik voor de bloggers die weten dat ze zich moeten beperken en die kernachtige blogs publiceren met precies genoeg foto’s van superkwaliteit en tekst om de aandacht van lezers aan zich te binden en nieuwsgierig te maken naar het vervolg.
Ik weet dat ik zo mag bloggen als ik wil op mijn eigen stek. Met de werkbeschrijvingen over naaien lukt me dat ook wel. Ik denk dat het gros van de vaste bezoekers van mijn blog in dat onderwerp niet is geïnteresseerd. Ik vind het toch belangrijk om deze werkbeschrijvingen vast te leggen als logboek van mijn naaiwerk en ook omdat ik zie in de statistieken dat ze veel gezien worden. Of mensen ze echt lezen en er iets aan hebben weet je natuurlijk nooit.
Aan blogstokjes doe ik af en toe mee als het me echt aanspreekt of als het zo op mijn pad komt. Dat is deze week inderdaad weer het geval maar daarover later.
Waarschijnlijk denk ik veel te veel over alles en zou het misschien beter zijn om maar gewoon te doen wat ik doe. Ik maak mijn blognaam niet meer zo waar als voorheen voor mijn gevoel. Manlief zegt dat het onzin is en dat ik heel veel doe maar dat dat niet opvalt. Daar komt de aap uit de mouw: ik wil wel opvallen en bijzonder zijn. Maar waarom eigenlijk? Als ik iets doe en een ander doet het ook of zelfs beter dan doet dat toch niets af aan wat ik doe.
Vandaag wil ik een blog schrijven over fietsen. We reden gisteren een ronde van bijna 60 km van Schipluiden naar Den Haag, door de duinen naar Hoek van Holland, langs de Nieuwe Waterweg en het Scheur naar Maassluis en terug door Maasland over het oude tramtracé van de Westlandse Stoomtram Maatschapij W.S.M. en de trambrug over de Vlaardingervaart terug naar Schipluiden. Twee bloggers schreven dat ze ook naar Hoek van Holland waren geweest klik en klik en toen aarzelde ik natuurlijk of ik nu nog wel met mijn blog moest komen. Onderweg was ik een verkeersbord tegen gekomen dat perfect paste bij de fotochallenge van Anne en alhoewel ik eerst niet van plan was daar weer aan mee te doen.
Manlief en ik genoten onderweg van het rustige fietsen. We parkeerden in Schipluiden omdat we de afrit bij Schiedam per ongeluk voorbij gereden waren omdat we afgeleid waren door de enorme file de andere kant op door werkzaamheden aan de Beneluxtunnel. Binnen twee kilometer reden we als een doodlopende weg in.
Onze route voerde verder door kronkelwegen in het Westland langs de kassen en de mooie pramen die nu waren omgebouwd als plezierbootjes in Kwintsheul. De weg was kronkelig achter de ijsbaan waar manlief ’s winters wekelijks schaatst en waar ik een paar keer de Puinduinrun heb gelopen. We pauzeerden op een bankje in de zon met onze eigen thermos koffie en een appeltje. Even bijkomen van al die fietsers onderweg. Bij de zee gekomen ter hoogte van de Zandmotor genoten we van de weidsheid van het uitzicht. Voorbij Monster sloegen we af en namen een rustiger weg met wat klimmetjes; de waarschuwing op het verkeersbord indachtig. Ook het strand bij Hoek van Holland meden we maar we keken wel even naar het nieuwe metrostation dat bijna klaar is.
Verderop aan de Nieuwe Waterweg ploften we op een bankje voor onze tweede kop koffie. Ik had daar wel uren kunnen zitten met dat uitzicht op de Landtong Rozenburg, de pier met de lichten van Maasmond Hoog en Laag en de Maasvlakte daarachter. En dan die scheepsbewegingen volgen van een container binnenschip, een passagiersschip, diverse coasters en nog meer. Maar we waren pas net voorbij de helft. We keken kort bij de grote borden met foto’s over de geschiedenis van 150 jaar Nieuwe Waterweg. Er zitten fantastische bij zoals die van een lege Landtong Rozenburg van Hans Wilschut. Misschien een andere keer nog eens naar de tentoonstelling in het Westlands museum en daarom hier de link maar opgeslagen.
En toen was het relaxed paddelen met de wind in de rug naar Maassluis. De vorige keer toen we daar met het veer aankwamen was het winderig en koud en lieten we het links liggen. Nu reden we het centrum en bezweken voor een lekker ijsje in het gezellig drukke centrum. Daarna vervolgden we onze weg over het hierboven genoemde tramtracé naar de parkeerplaats van onze auto.
We reden terug langs via de A13 de andere kant van Delft maar ook daar was file. Dan maar via het tunneltracé dwars door de stad besloot manlief. Dit was ook een lange file omdat de twee rijbanen zijn teruggebracht naar één in verband met de luchtkwaliteit in dat gebied in de stad. Waarschijnlijk zullen we de volgende keer maar helemaal op de fiets gaan als we weer die kant op trekken maar dan wordt het een rit van 100 km en dat is wel wat ver om ontspannen te fietsen.
Het was een beetje gedoe om dit bericht te publiceren. Om een of andere reden werd de datum van een ander concept dat ik had gebruikt als publicatiedatum genomen. Dat betekende dat het bij iedereen 5 dagen voor vandaag in de reader zou komen dus ik heb het omgezet naar vandaag. Voor degenen die het blog via mail lezen is het misschien nu niet direct aan te klikken. Ik hoop toch dat het goed komt want ik heb er toch weer bijna de hele dag over gedaan om dit blog te schrijven. De twijfel of ik met bloggen door moet gaan slaat direct weer toe.
djaktief 
Superleuk om door jouw verhaal in gedachten weer even in mijn oude provincie te kunnen zijn!
Liefs,
Monique
Ik snap dat er veel tijd gaat zitten in het maken van je blog berichten maken, je doet het ook heel uitgebreid, maar dat is dan ook jou eigen manier. Ik lees het altijd graag en misschien heb ik het al eerder gezegd, als ik klaar ben met lezen en je foto’s bewonderen, plus nog wel eens terug naar een link, vergeet ik te reageren. Zo ook deze keer, ik las je blog gisteren en nu schoot het me te binnen dat ik een reactie geven was vergeten, raar hè!
Aardig dat je toch nog die moeite neemt. Fijn dat je mijn blogs met plezier leest. Het is omgekeerd bij jou ook. Het reageren is lastig door digitale problemen waarvoor ik nog geen oplossing heb. Ik probeer het wel maar ik vergeet het dan ook wel eens als ik weer achter mijn pc zit.
Een blogster zei me ooit: je blog is jouw eigen koninkrijk. Je doet er wat jij wilt.
Die heb ik onthouden, en af en toe moet ik dat eens luidop tegen mezelf zeggen. Maar het helpt. Want het is mijn erf, en ik ben er baas.
Je weet dat ik jou graag lees, dat ik jou een fijn mens vind, en dat ik je reacties op prijs stel.
En je bijdrage aan de foto challenge is leuk! (beide, maar ik moet er eentje kiezen, moeilijk altijd, haha)
Het gele bord dan. Dat is uniek. Bedankt voor je hart onder de riem.
Je man heeft misschien wel gelijk, je denkt té veel na over het bloggen.Mijn ervaring is dat iedere blogger vanzelf de lezers krijgt die bij hem/haar passen, mits je jezelf bent en doet waar je behoefte aan hebt. Vooral doen wat je voor jezelf wilt doen. Het leuke van logjes lezen is juist de variatie van blogs onderling. Het mag nooit “moeten “worden want dan is het plezier er voor jezelf snel af.
Het is bij mij per blog verschillend. Soms kost bloggen zoveel moeite. Soms floepen ze er zomaar uit.
Je doet gewoon teveel je best. Als het niet lekker vanzelf loopt gewoon stoppen. Volgende keer beter.
Als ik zo werkte stond er niet veel op mijn blog😂
Zelf kleding maken is absoluut geen niche. Op Instagram, YouTube en Tiktak staat het vol met posts erover.
Ha wat leuk. Ik heb dan eindelijk je blog te pakken. En vind het geweldig. Blogs met niches zijn dat.
Ik ben overigens ook wel eens jaloers op mensen die iedere (letterlijk iedere dag) kunnen bloggen, kan dat zelf niet. Ik denk dat dan weer ligt aan mijn innerlijke criticus. Vind sommige onderwerpen het sop niet waard, zeg maar. Terwijl dat dat bijna vergelijkbaar is, aan jouw zelfkritiek als je denkt dat je te veel tijd besteedt aan het bloggen. Daar moesten we beiden maar eens mee ophouden. 😉
Onze innerlijke critici zijn tamelijk in actie😂
btw…. wat is een niche blog? Ik schrijf over alles wat ik doe. Dat is toch een huis-tuin-keuken-/hobby-sportblog?
Als jij schrijft over je naaiwerk (Ben je coupeuse? Wat leuk, dat was mijn oma ook.) is dat toch een niche? Ik mocht willen dat ik er het geduld en handigheid voor had. Mijn oma heeft nl. tot mijn 11de jaar alle kleding voor mij ontworpen en in elkaar geflanst. Daardoor liep ik altijd in zeer originele kleding. Mis ik nog wel eens, als ik iemand anders in hetzelfde soort jurk zie voorbijgaan…
Nee, niet stoppen. Doorgaan. Altijd een feest om je blog te lezen en je mooie foto’s te zien.
Leuk jouw enthousiasme. Ik word er verlegen van.
Waarom zou je niet opvallen? (En trouwens: hoeft dat echt?) Je neemt prima foto’s en vertelt boeiend.
Dat er al eens een blogdip opduikt, begrijp ik als geen ander. (Doch die van mij duurt onderhand al wel erg lang. 😉 )
Je begrijpt de worsteling dus wel.
Ik volg je nog niet zo lang, maar lees je blogs graag. Niets mis mee. Ieder blogt op zijn eigen manier, daarom vind ik het ook leuk om zoveel te lezen. Zeker met zo’n challenge vind ik het grappig te zien hoe ieder het anders invult. Ga vooral door op jouw manier! Ik had je trouwens zaterdag wel drie maal kunnen zien. Wij keken ook bij het metrostation en reden naar Maassluis, waar mijn dochter woont….
Ja daarom twijfelde ik of ik nou ook nog wel over Hoek van Holland zou schrijven. Bedankt voor je compliment.
Jouw invulling over Hoek van Holland is toch heel anders dan die van mij, leuk toch juist! Ik geniet van je foto’s, ik fiets niet en wandel niet dus ik mag graag zien waar anderen komen en ik niet! Trouwens wat ik vergat te zeggen, dank je voor de link naar mijn blog
Wat ik zo leuk vind aan je blog is dat hij helemaal anders is dan die van de meeste bloggers. Ik lees alles graag, want je schrijft erg mooi. Je fietsverslagen zijn telkens opnieuw inspirerend. Ik vroeg me af, kan je al die mooie uitstappen doen vertrekkend van thuis of rij je soms een eindje met de fietsen op de auto?
Bedankt voor je complimenten. Soms fietsen we vanuit huis. Soms gaan we een stukje met de auto. De files de terugreis zaterdag staan in de alinea boven de fotoreeks.
Weer een heel leuk blog met schitterende foto’s, waar ik jaloers van word. Ik ben al trots op mezelf als ik een ritje van 20km tot een goed einde breng, al heeft dat voor een stuk te maken met het feit dat dat tegenwoordig gewoon de maximum tijd is die ik in eenzelfde houding kan doorbrengen. Anders zou ik al wel een km of vijf verder kunnen met veel oefenen. 😉
Wat je verzuchtingen over bloggen betreft (“dat het me zoveel tijd kost en dat ik daardoor niet aan andere dingen toe kom”): vraag je eens af of je diezelfde ergernis ook voelt als die “andere dingen” eens extra tijd vragen. Als je lek rijdt met de fiets: ben je dat geërgerd omdat je lek gereden bent of omdat je later thuis zal komen en “andere plannen” in de war gestuurd worden? Als je in de tuin bezig bent en het karwei vraagt meer tijd dan je er aan dacht te moeten besteden, gaan je gedachten dan naar “andere dingen” die ook nog op je programma staan? Als een naaiwerk voor een stuk weer los moet of de naald van de machine breekt af of zo: denk je dan meteen aan die “andere dingen” die nu moeten wachten?
Indien ja, wil dat volgens mij zeggen dat je teveel hooi op je vork neemt. Dan moet je toch eens overwegen minder dingen in één dag te stoppen, zodat je voor elke bezigheid meer tijd over hebt en je er ook nog van kan genieten. Ik krijg heel vaak de indruk dat je van jezelf heel veel moét en bijna niks màg. Vraag jezelf eens af waar dàt vandaan komt en hoe je daarmee kan dealen. Je zet jezelf zo erg onder druk, dat je er sneller onderdoor gaat dan iemand met een heel veeleisende baas. Dingen die je wil doen omdat je ze leuk vindt, worden op die manier “werk”.
Ergens doet jouw verhaal mij denken aan mijn moeder vroeger: maandag wasdag, dinsdag strijkdag, woensdag de “boven” kuisen, donderdag marktdag, vrijdag de “beneden” schoonmaken, zaterdag boodschappen doen, zondag … familiebezoek. En als er ook maar eens één keer iets dat programma kwam verstoren was ze helemaal van streek. Er zit iets dwangmatigs in. Ze heeft me dat voor een stuk meegegeven, maar er kwam een moment dat ik dacht: “nee, stop! Het leven improviseert er op los, waarom ík dan niet?” Werk loopt niet weg. Anders zou ik de hele week in een luie stoel boeken lezen!
Wijze woorden met een grond van waarheid. Sowieso moet er hooi van de vork af als je ouder wordt. Vooral bij ‘digitale zaken’ speelt dat het me meer energie kost dan dat het oplevert.
Het enige wat ik niet zo leuk vind aan het bloggen is dat het me zoveel tijd kost en dat ik daardoor niet aan andere dingen toe kom. De interactie met andere bloggers vind ik ook leuk, maar ook dat kost tijd. Ik reageer ook meestal bij andere bloggers zoals zij dat bij mij doen.
Als je zin hebt om te bloggen en te schrijven, doe dat dan vooral zonder je teveel aan te trekken van al de rest. Maar ik krijg het gevoel dat je het eigenlijk niet meer zo leuk vindt… Klopt dat? Want het leven is te kort om constant dingen tegen onze zin te moeten doen, zeker qua hobby’s. Ik zou het heel jammer vinden moest je stoppen, maar je moet echt gaan voor wat voor jou goed voelt.
Jammer dat de twijfel bij je toesloeg. Ik vind niets mis mee met je manier van bloggen, omschrijvingen en publiceren van je foto´s. Bloggen is persoonlijk en je moet gewoon doen waar je je prettig bij voelt.
Je hebt helemaal gelijk natuurlijk. Dank voor je reactie.
Het fijne aan bloggen vind ik juist de variëteit aan onderwerpen, foto’s en schrijfstijl. Als we allemaal hetzelfde doen, wordt het snel saai.
En met de tijd leer je elkaar beter kennen, in de gelijkenissen én in het anders zijn.
We schrijven hier geen boeken die moeten worden uitgegeven en de vrijheid die hiermee gepaard gaat, vind ik juist zalig. Je hoeft enkel maar jezelf te zijn. Als bloggen een belasting wordt, hoeft het toch niet? Hier komt het er ook nog moeilijk van, wegens gewoon te druk….
Ik las graag mee met je mooie en grote fietstocht.
Het is momenteel inderdaad een belasting. Ik kom moeilijk tot andere activiteiten en daardoor voel ik druk op allerlei fronten. Als ik fiets of wandel voel ik dat niet gelukkig. Leuk dat je meefietste en meeleefde.
Met het ouder worden ‘moeten’ we toch vooral de dingen doen die we graag doen en waar we energie uit putten?
Voor mijn gevoel is er niets mis met jouw blog en/of met je manier van bloggen. Iedereen kan en mag op zijn eigen manier bloggen en zo vaak bloggen as hij of zij wil. Gewoon doen waar jij je het prettigst bij voelt, zou ik zeggen. Ik heb in dit blog in elk geval weer genoten van je foto’s.
Bedankt voor de peptalk. Ik ga uitvogelen wat het beste bij me past. Bedankt voor je compliment.
Twijfel niet aan jezelf. Je blogt als je daar zin in hebt en je schrijft over wat jou boeit. Ook ik heb ontelbare ideeën waarover ik wil bloggen, maar het komt er niet van. Het zij zo.
Wees mild voor jezelf Dorothé. Het is fijn om te lezen over wat je boeit, maar lukt het even niet, dan is dat O.k. Het komt zoals het komt.
Leuke plaat!
En wow honderd kilometer! Wij fietsten er vandaag 67 en dat vond ik iets teveel.
Wel goed om te weten dat jij ook meer blogideeën dan schrijftijd hebt in de praktijk. Wij fietsten nu geen 100 km maar 59,2 en de rest per auto.
Helemaal niets verkeerd aan jouw logjes. Vroeger dacht ik soms ook wel dat mijn stukjes het lezen niet waard waren, maar daar trek ik me vandaag niets meer van aan. Jouw stukjes zijn heel taalzuiver en boeiend om te lezen.
Bedankt voor je peptalk. Ik heb net nog wat ‘taalvoutjes’ weggehaald 😂
Ik denk dat je heel streng bent voor jezelf. Dat maakt het leven moeilijk.
Jij schrijft over wat jou bezighoudt en dat is helemaal okay.
Ik weet van mezelf dat er aan mij geen groot schrijftalent verloren is gegaan, maar elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Degene die het wil lezen is welkom, degene die het niet wil lezen slaat het over. Even goeie vrienden.
Het kost me zoveel tijd om een blog te maken dat ik serieus denk om er toch maar mee te stoppen omdat ik dan geen tijd en energie meer heb om andere dingen te doen. Er blijft hier zoveel liggen. Aan dit laatste blog heb ik ongeveer 3,5 uur gewerkt. Dat vind ik teveel. Verder deel ik je mening dat iedereen mag lezen maar niet hoeft en mag overslaan. In de praktijk doe ik dat weinig bij andere bloggers die ik volg.
Je moet voor jezelf uitmaken wat het zwaarste weegt. Als jij vindt dat je andere dingen moet doen dan bloggen omdat je dat soort van tijdverlies vindt, dan moet je dat doen. Zou echter wel jammer zijn. Misschien wat minder frequent?
Je bent zo je bent en je schrijft zo je schrijft. Jouw weg, jouw manier. Helemaal niks mis mee. En ik kan jaloers zijn op jouw fantastische fietstochten. Hoe graag ik ook zou willen, ik kan echt zover niet fietsen. En zo blijft iedereen uniek met eigen mogelijkheden. Gelukkig maar! Prachtige tocht heb je gemaakt. Ik ‘fietste’ een beetje mee door jouw blog. Bedankt!
Jij bent altijd zo heerlijk nuchter Neeltje. Leuk dat je even achterop mijn fiets zat. Dankjewel voor je reactie.
niks mis met jouw blog , mooie foto’s en goede tekst , mooie links
en dat allemaal tijdens een mooi eindje fietsen
lang geleden dat ik in die Hoek was , toen nog per trein uit Rotjeknor
maar er is genoeg moois te zien , laat jij maar weer zien , dus wie weet
Fijn dat jij wat aan mijn blogs hebt.
De trein naar Hoek van Holland blijft het makkelijkste denk ik. Je mag vanaf 09:00 tot 16:00 de fiets meenemen in de metro behalve op bij grote drukte. Het is metrolijn B en ik weet dat je dan het beste kunt overstappen op station Alexander van trein op metro of op station Blaak als daar je trein komt. De liften naar de perrons zijn niet erg groot.de trein is vervangen door de metro hé , ik zal dat eens een keertje gaan uitzoeken
dank je wel
Oh ja dat is waar ook. De metro gaat over het spoor van de trein
aha , ik zoek het wel uit
nu eerst naar Ameland morgen 🙂
Goede reis naar Ameland en als je naar Hoek van Holland gaat laat het weten dan kunnen we misschien samen eens op pad.
Wat een leuk blog! We hebben elkaar net gemist want wij waren een weekje in Hoek van Holland in een vakantiehuis aan zee en hebben ook zo genoten van het uitzicht op alle boten op de Nieuwe Waterweg. Het bordje van de nieuwe metro zagen we ook. manlief wilde graag naar Het Keringhuis bij de Maeslandtkering, die vorige week het 25 jarig jubileum vierde. Een interessante tentoonstelling. Door de gesprekken met jou en je blogs kijk ik nu veel
meer naar de details in de waterwerken en boten.
Dat Keringhuis staat ook nog op ons lijstje evenals het informatiecentrum van de Blankenburgverbinding. Hoek van Holland is blijkbaar hot momenteel. Bedankt voor leuke reactie hier.