Lopen

Deze foto is van jongste die gisteren zijn 6e avondvierdaagse uitliep…. helemaal alleen omdat er geen klasgenoten (wie loopt er nog in groep 7) meededen en de andere vriendjes al loopmaatjes hadden……. maar er liepen nog vele andere kinderen …. hij kreeg wat bij het schoolkraampje ……… hij scoorde voetbalplaatjes van aardige supporters enz. Uiteraard goot het deze week precies op de meest ongewenste momenten van de regen zoals ook gisteren bij de intocht. Hij belde dat hij er al bijna was, want hij had wat harder gelopen ivm de regen 😉 We waren net op tijd om hem zijn beloning om te hangen (Putty, een mergpijp en zure ringen: zijn lievelingszaken op het moment).

Zelf heb ik ook veel gewandeld. Als je uit de vierdaagsestad Nijmegen komt dan wordt je vanzelf met het wandelvirus besmet. Ik begon echter pas aan het eind van de basisschool met de Rosamars en de Kaloramamars. In Nijmegen en omgeving wordt er vanaf januari vrijwel ieder weekend een mars georganiseerd. Ik heb er heel veel gelopen: de snertmars, de herfstmars, de Kolpingmars, de EHBO-mars, diverse avondvierdaagses enz. en ik heb zowaar ook drie keer de vierdaagse zelf gelopen. In mijn herinnering heb ik het maar twee keer gehaald, maar ik zag toen in deze foto maakte dat er toch echt een drietje op de medaille zit. Het is al lang geleden dat ik dergelijke wandelmarsen liep – behalve de avondvierdaagses toen de kinderen kleiner waren – maar ik zou heel graag nog eens de Nijmeegse vierdaagse lopen, liefst met één van de kids.

Nu ren ik dus sinds eind 2007. Mijn leven rent ook dus dat past er wel bij. Ik kan terugkijken op 2 marathons en een 15 tal andere loopjes maar ik wil ook vooruitkijken. Gezien de zwakte van mijn linkervoetplaat, mijn bekkenklachten en mijn leeftijd moet ik niet teveel willen. Misschien zit er ooit nog een marathon in, misschien ook niet. Ik voel me heel erg aangetrokken door de avonturen die ik op andere blogs lees over trailrunning: ironlady, runtodream, johannesdeloper   maar ik heb hier weinig trainingsmogelijkheden voor omdat hier in de buurt alles asfalt is wat de klok slaat.

Ik zoek wel weer een uitdaging. Eerst was er sprake van dat ik komende zondag een startbewijs zou overnemen voor de ladiesrun in Rotterdam maar die is al vergeven. Het zette me dinsdag wel aan om een lange intervaltraining te doen op de lopende band op de sportschool met intervallen van 800 m net onder mijn wedstrijdtempo en een duurloop van 12 km in de storbui op woensdagochtend.

Vanochtend ging ik met veel beter weer op pad. Tegenwoordig doe ik minimaal 1x per week loopscholing en ik heb gemerkt dat ik daardoor mijn voeten veel gevarieerder neerzet met als gevolg dat ik ze minder belast op hetzelde punt en alle voetspieren train. Ik huppel, doe knieheffen, billentikken, kruispassen, wandel achteruit, loop op tenen en hielen enz. Voor tips moet je bij runinfo kijken. Ook doe ik wat meer fartlek en benut stoepjes en hellinkjes voor een soort freerunning. Uiteraard maak ik niet de sprongen en duikelingen gezien mijn respectabele leeftijd 😉 Ik heb sinds ik dat doe minder last van mijn blessure, dus ik ga daar wel mee door.

Afijn ik had net mijn loopscholing erop zitten en ik was ingehaald door 3 mannen met 3 honden. Ik liep ze weer achterop en passeerde nog 2 andere wandelaars met honden. Ik lette goed op hoe de beesten en hun bazen zich gedroegen en passeerde rustig twee van de mannen en een hond. Plotseling voelde ik een beet in mijn kuit. Een van de achtergebleven honden – een kleine teckel – had me te pakken. Het bloedde wel maar het was geen ernstige wond, dus na de excuses van de baas liep ik verder. Ik moest me er wel toe zetten om niet mijn kortere 5-km-rondje te lopen, want ik was behoorlijk geschrokken. Toevallig waren honden en hun bazen onderwerp van diverse blogs hier en daar en had ik laten weten dat mijn angst voor honden dateert van de tijd dat ik als meisje aan boord bij mijn ouders diverse keren gebeten ben door waakhonden in functie op afgelegen laad/losterreinen waar we met ons schip kwamen. Nu was het opeens zomaar weer gebeurd terwijl ik op dat moment helemaal niet bang was. Afijn ik was tevreden over mezelf dat ik mijn 11 km uitliep en sloot af met een ommetje langs de huisartsenbalie om te vragen of ik nog een inenting nodig had. Je weet het maar niet met Q-koorts, gekke koeienziekte, vogelgriep en andere zaken. De assistentes wisten niet hoe te handelen en zo zat ik lekker uitzwetend nog een halfuurtje in de wachtkamer tot de huisarts zelf tijd had – mezelf volkomen belachelijk voelend met zo’n wondje van niks-. Ik hoefde niet ingeent te worden, maar de huisarts vond het heel normaal dat ik er naar liet kijken, want je schijnt toch nogal snel iets op te kunnen lopen van dierenbeten en -krabbels. In mijn geval was gewoon ontsmetten voldoende, maar als het rood wordt in het weekend moet ik toch naar de huisartsenpost van haar. Ze zien me aankomen 😉