Gewoon lopen ….

Inmiddels is de marathon van Leiden een maand geleden. Ik ben fysiek hersteld maar verder loop ik nog niet super.

Na de marathon heb ik twee weken heel kalm aan gedaan met rond de 25 loopkilometers per week. Ik genoot nog na van mijn prestatie en dat zorgde voor een tevreden gevoel. Daarna een weekje met 45 loopkilometers. Ik vond het heerlijk om weer langer dan een uur te lopen. Het is net of ik dan pas door kan schakelen naar ‘de 5e versnelling’ . Mijn lijf maakte dan ook weer van die ‘feel-good-stofjes’ aan. In plaats van een fitnesstraining ging ik lekker rennen in de ochtend op die warme dagen. Maar met de temperatuurval kwam de klad erin. Tijdens een vroege vrijdagtraining voelde ik me raar in mijn hoofd en raakten mijn darmen van slag zodat ik veel minder liep dan ik van plan was. Afgelopen zondag was ik de deur niet uit te krijgen. Ik ben uiteraard wel gegaan en ik koos ook voor een lichte heuveltraining omdat je dan eerder een inspanningsniveau haalt waardoor je in de ‘feel-good-stofjes-aanmaakzone’ komt.  Conditioneel prima haalbaar maar de lol in het rennen ontbrak totaal.

Deze week enkele maatregelen genomen tegen dit dipje:

• Nieuwe schoenen heb ik besteld bij De Hardloopwinkel. Ik heb een loopanalyse laten doen en daaruit bleek dat ik inderdaad op de juiste schoenen loop: Ascics Nimbus. Ik kan niet te weinig heeldrop hebben (hier kun je spieken wat dat is). Bij Ascics Nimbus is het met 2 mm verminderd tussen de uitvoering nr. 13 en nr. 14 en daar heb ik echt aan moeten wennen. Het lijkt het een miniem verschil maar als je dit doorberekent op het aantal passen dat je maakt in 10 km dan is dat toch een paar honderd keer dat je spieren en pezen hiermee geconfronteerd worden en bij langere afstanden loopt dat op natuurlijk. Helaas kunnen mijn nieuwe schoenen pas volgende week uitgeleverd worden in de door mij gewenste kleur. Ik zal ze nog wel een fotootje posten want tenslotte doen zij ook heel het voetenwerk voor me 😉
• Ik heb me ingeschreven voor een loopje na de vakantie. Ik ga in Den Haag een halve marathon lopen. Dit is niks spectaculairs maar het zorgt er wel voor dat ik mijn conditie niet mag laten versloffen tijdens de zomer. Eigenlijk is dit voor het eerst dat ik een dergelijke motivator moet in zetten om te trainen.
• Twee keer deze week ben ik terug gekropen in mijn bed nadat de kinderen het pand verlaten hadden voor school. Ik weet niet of ik echt geslapen heb maar als ik zo’n anderhalf uur later weer op stond dan voelde ik me stukken beter. Ik heb toch nogal wat slaap nodig en met pubers in huis wil dat wel eens een beetje in de klem komen. Op deze manier werkte ik de ‘slaapschuld’  mooi een beetje weg.
• Verder neem ik wat vaker een pauze met een boek. Zo las ik ‘De Zamperini Legende‘, Eenvoudig Mindfull en Foute Sarahs en ik moet zeggen dat je daar veel meer van op knapt dan on line zijn om bij te blijven met blogs, informatie en social media. Ik heb daar dan ook  maar een beetje opruiming gehouden want als je niet uit kijkt stroom je over.
• Uit dat boek ‘Eenvoudig Mindfull’ haalde ik ook een eettip. Doordat ik nl. minder trainde en me niet super voelde was de verleiding groot om meer te eten en te snacken dan goed voor me is. De eettip uit dat boek is dat de eerste hap altijd de lekkerste is en dat je minimaal een keer per dag probeert iets te eten waarbij je iedere hap als ‘de eerste hap’  behandelt. Ik heb het ondertussen een paar keer geprobeerd en ik werd hierdoor weer bewust van wat ik at. De ene keer genoot ik ervan, de andere keer heb ik het weggedaan omdat het eigenlijk niet lekker was wat ik at. In ieder geval eet ik hierdoor minder op de automatische piloot en dat zal die twee post-marathon-kilo’s wel langzaam doen verdwijnen.

Afgelopen maandag was ik op de Bloedbank en daar werd mijn herstel bevestigd door de meting van mijn HB 9,2 en bloeddruk 125/65. Deze week nog wat power in de trainingen gebracht door weer met gewichten te trainen in de fitness en off the road te gaan lopen over andere routes. Vanochtend na een 10 km heuveltraining met loopmaatje Pauline kan ik tenminste weer zeggen: