Voor dit blogje over de operatie kon ik niet kiezen uit deze twee titels, dus ik ik heb ze maar allebei laten staan. Aan het eind zal wel duidelijk worden welke het beste past.
Gisteren moest ik me om 07:15 uur melden in het Erasmus Medisch Centrum Rotterdam voor een dagopname maar op de juiste (verhuisde) afdeling aangekomen bleek het allemaal niet zo snel te gaan. Om 9:30 uur ging ik naar boven of naar beneden dat kon ik niet goed voelen naar de OK. Het was rustig op de anesthesie en het infuus zetten verliep probleemloos. Alleen de hartbewaking waarschuwde voortdurend voor een lage hartslag (<41) maar toen ik uitgelegd had ik hardloopster was en aan de praat raakte met een verpleegkundige die ook marathons liep was al gauw duidelijk dat er niks aan de hand was. Omdat ik de vorige keer zo ontzettend veel moest overgeven kreeg ik nu gelijk iets in mijn infuus dat dat moest voorkomen. Het was verder vreselijk koud daar en gelukkig hadden ze een soort omgekeerde stofzuiger die warmte onder mijn bed blies want anders was ik er vanaf gerild. De chirurg kwam vlak voor ik onder zeil ging en na haar kneepje in mijn arm en een zwaai naar de zeven man/vrouw die ik in de gauwigheid telde keek ik om 09:50 uur op de klok en was weg. Twee uur later werd ik weer wakker, misselijk maar niet zo vreselijk. Op een gegeven moment ga je weer naar de afdeling maar omdat je steeds wegzakt weet ik daar niet meer zoveel van. Ik hield me zo rustig mogelijk om zeker te zijn dat ik die avond weer in mijn eigen bed zou kunnen slapen.
Het verliep goed allemaal. Ik hoefde niet te over te geven, kon wat eten en drinken en voldeed ook aan het verplichte toiletbezoek zonder duizeligheid. We hoefden alleen te wachten op een bezoek van de artsen en de ontslagpapieren. Dat artsbezoek verliep bliksemsnel. Heel in het kort legde hij uit wat ze hadden gedaan en waarom:
- Ze waren tevreden over het verloop van de operatie ook al konden ze niet alles in een keer doen.
- Onder mijn oog is een bultje verwijderd en mijn oog is vast gemaakt aan het bot zodat het minder trekt.
- Het dichten van het gaatje aan de zijkant in mijn neus is gelukt. Ze hebben het oude litteken van de vorig keer genomen. Daar ze hebben de huid over een vingerlengte/breedte terug geklapt om een hechtingsstreng in de neushoek van de vorige operatie los te maken. Ze hebben het daaronder nu anders vastgemaakt. Daarna is die vingergrote lap omhoog geschoven zodat het gat nu is opgevuld. Tijdens de operatie werd die verschoven huidlap blauw en dat duidde op doorbloedingsproblemen. Daarom hebben ze besloten om de extra rimpel bij mijn lip nu niet te opereren. Er moet dus nog een operatie volgen.
- Nadere uitleg krijg ik t.z.t. van mijn eigen chirurg.
Uit de ontslagpapieren bleek dat de hechtingen (ca. 15 cm bij mijn neus en 3 cm bij mijn oog) er de dinsdag na Pinksteren uit gaan en een week later mag ik op controle bij een arts. Binnen een maand zie ik dan ook weer mijn behandelend chirurg. Dat is degene die ook beslist over de vervolgoperatie. Omdat dit weer op dezelfde plaats moet gebeuren, moet het litteken eerst weer operabel zijn. De vorige keer was dat na ca. drie maanden. Bij het vorige consult had de chirurg al gezegd dat er wellicht een derde operatie nodig kon zijn, maar dat die misschien onder lokale verdoving zou kunnen. Ik moet gewoon afwachten en de natuur haar werk laten doen.
Het was heerlijk om thuis te komen gisteren ook al had ik meer pijn als ik me van de vorige keer herinner. Ik was nog wel erg wiebelig omdat de narcose nog in mijn lijf zat. Het is heel fijn dat iedereen zo meeleeft met mailtjes, apps, Facebook- en sms-berichtjes, kaartjes, bloemen etc.
HEEL ERG BEDANKT ALLEMAAL LIEVE MENSEN!
Volgens mij was ik vooral de laatste twee weken onuitstaanbaar en weet ik wat allemaal niet. Nu ben ik weer bereikbaar, open en dankbaar. Ik zie ook hoe klein mijn zorgen zijn t.o.v. die van anderen. Op de ziekenkamer gisteren lagen patiënten waar veel meer aan de hand was en waarbij de operaties niet allemaal lukten. Natuurlijk moet je leed niet vergelijken maar deze confrontatie maakt me wel minder egocentrisch en vooral dankbaar voor wat er medisch allemaal wel mogelijk is in dit land.
Ik had wel een knallende koppijn gisteravond en daarom zijn manlief en ik lekker een ommetje gaan lopen. We genoten van het spiegelende water en alle kleine mooie dingen die we zagen. Vanmiddag heb ik dit in mijn eentje herhaald en ik kon het niet laten om met mijn mobieltje wat foto’s te maken. Dit (on)kruid groeit en zoekt zijn/haar weg. Vooral het ontluiken van de reuzenberenklauw vind ik schitterend.
Ik ben van plan kalmer aan te doen dan na de vorige operatie, maar jullie kennen me natuurlijk al langer als vandaag. Ik heb al weer allerlei plannen en ideeën. Maar nu ga ik wel mooi nog een uurtje plat. Bedankt, welterusten en tot ….
djaktief 
Sterkte.
Beste Dorothe
Gelukkig is deze operatie verder geslaagd, maar wel een beetje jammer dat er misschien toch nog een vervolg moet komen.
Maar dit heb je achter de rug, lekker van herstellen en hopelijk voel je je vlot weer beter.
Heel veel sterkte!
Toch wel een beetje balen dat je nog een operatie moet krijgen maar deze heb je achter de rug. Fijn dat dit allemaal naar wens is gegaan en dat derde neusgat tot de verleden tijd behoort.
Berenklauwen hebben we hier in Almere meer dan ons lief is. Ze zijn hier bijna niet te bestrijden en ook niet fijn als je ze aanraakt en daarna in de zon komt want dan krijg je brandwonden. Maar ik vind ze ook mooi om te zien.
Sterkte met je herstel en doe je het wel een beetje rustig aan?
Schön, dass Du die Operation so gut überstanden hast!!! Bleib optimistisch und lass es ruhig angehen!
Liebe Genesungswünsche aus München!
Fijn je optimisme weer te zien en te horen in woorden en beelden. Veel sterkte en tot gauw ziens!
Heel snel beter worden! Sterkte!
Wat fijn dat je er weer zo goed bent doorgekomen, En ik zeg het zo vaak ..mensen hebben geen knoppen zodat we even op een andere zender kunnen dus je moet gewoon alles ondergaan en ervaren. Maar ik lees telkens weer met bewondering hoe jij jezelf bij elkaar raapt en verder gaat. Doe het lekker rustig aan en mooie foto’s heb je geplaatst
xxx
Ik wens je heel veel sterkte, beterschap en een voorspoedig herstel.
Weer een stap verder en van drie terug naar twee neusgaten. Het zijn de kleine dingen die het doen, maar dit keer wel heel letterlijk. Je zult wel vaker slapen de komende tijd, zo’n narcose duurt ook nog even voor je daar over heen bent. Mooi dat je alweer hebt gewandeld en oog hebt voor het onkruid. Beterschap!
O, wat heerlijk dat je ons even op de hoogte brengt! Ik was ZOOOO benieuwd. Een kanjer ben je! Weliswaar een kanjer die geopereerd is en zich rustig moet herpakken en herstellen. Sterkte lieverd en we spreken je weer…..
Luister naar je lijf, als het zegt rust, ga dan rusten; als het zegt loop, ga dan lopen/wandelen of iets anders doen. Elk lijf is uniek en heeft een eigen stemmetje. Niets moet zoals een ander zegt. Jij mag lekker zelf beslissen. Sterkte.
Fijn dat alles zo goed is verlopen. Laat je maar lekker verwennen door je boys.