Recept bij een blessure

Afgelopen week tijdens een van mijn voorzichtige loopjes borrelde er wat omhoog en dat was een soort recept over hoe om te gaan met een blessure. Natuurlijk zijn er voor hetzelfde gerecht talloze recepten en smaken verschillen, net als de omvang van kwalen en blessures trouwens.

 

Eerst maar eens even de ingrediëntenlijst:

• pijnlijke blessure
• rust
• ijs
• compressie
• kilo geduld
• pond begrip
• karrenvracht medische kennis
• zeef
• pond doorzettingsvermogen
• ons hoop
• dosis oefeningen
• aangepaste portie beweging
• ons humor
• ons afleiding
• theelepel opmerkzaamheid
• snuifje relativering
• pijnstillers volgens recept
• ……..

Disclaimer 😉

Soms verzwik of verrek je wat en dan heb je ineens een blessure. Wat vaker gebeurt is dat je niet lekker loopt of dat er iets zeurt of trekt of nog niet helemaal over is en dat negeer je dan een hele tijd totdat dat ineens niet meer mogelijk is. Dan manifesteert de blessure zich ineens nadrukkelijk en dan is er geen houden meer aan. De hele tijd ben je ermee bezig.

Bij acute blessures werk je in eerste instantie volgens het ICE of RICE-principe. R = rust, I = Ice en Immobilisatie, C = compressie en E = elevatie. Oftewel je stopt met wat je doet, je koelt met ijs (lees hier hoe en hoe lang), je legt evt. een drukverband aan en je houdt de boel hoog. Mijn fysiotherapeut bevestigde dat je de eerste 48 uur eigenlijk weinig meer kunt/mag doen. Je moet dus ook niet gaan rekken of masseren.

Op een gegeven moment raadpleeg je een deskundige omdat je veel pijn hebt of omdat de blessure niet over gaat of omdat je niet weet wat het is en wat je moet doen. Wanneer je dat doet is persoonlijk en afhankelijk van de klacht. Ik weet zelf vrij veel over mijn lijf en hardlopen dus ik ga pas als ik geen verbetering bereik met die kennis. Met die karrenvracht kennis

Maar dan is het zo ver: je hebt de diagnose, je therapie, je oefeningen, je beweegadvies gekregen van een deskundige en dan begint het pas.

Oefeningen doen werd er gezegd en die dosis oefeningen zijn zelfs meegegeven op papier. Je begint ermee, maar ze zijn toch lastiger dan je denkt, ze doen meer pijn, je hebt niet de goede kleren aan, je vergeet ze, je vergeet ze nog een keer. Het vraagt echt wel een pond doorzettingsvermogen om ze uit te voeren en dan niet een keer maar dagelijks en soms meerdere keren per dag. Ik denk zelfs dat je dagelijks wel een pond van dat disciplinespul moet gebruiken om verder te komen.

Als je nou tegelijkertijd dat pond begrip en onsje hoop gebruikt dan doe je gemakkelijker je oefeningen. Je staat wat eerder op, legt je matje al klaar/laat het gewoon liggen, sluit er de dag mee af. Als je iets 5x moet doen en het lukt niet dan doe je in ieder geval 5x een poging met evt. rust tussendoor. Het hoeft niet perfect te zijn, want het is een oefening en je zult er steeds iets beter in worden.

Gelukkig mag je nog wel sporten, maar je moet je wel aanpassen aan de blessure. Ga vooral niet zitten wachten tot je blessure vanzelf overgaat want dan heb je alle ingrediënten bij dit recept in het kwadraat nodig. Zoek alternatieven maar doe iets, steek je neus buiten de deur of binnen bij iets maar zorg voor een onsje afleiding. Het mag ook weer niet teveel zijn want je moet wel oppassen dat je jezelf niet forceert op een andere manier. Daar heb je die theelepel opmerkzaamheid voor nodig. Het is maar een klein beetje maar essentieel om aan de bel te trekken zodat je niet verder in de problemen komt.  Wat de opmerkzaamheid ook ten goede komt is als je alleen traint en oefent. Dan let je beter op en dan ga je niet zo snel over de pijngrens omdat je niet minder wilt kunnen dan de ander. De gezellige afleiding die je normaal door moeilijke momenten in wedstrijden/trainingen heen sleept is nu juist funest.

Wat je bij een blessure vooral nodig hebt is een kilo geduld. En dat is een portie die je dagelijks moet innemen. Je vind het moeilijk weg te krijgen maar met een snuifje relativering gaat het wel beter. Wie heeft er nou geen problemen tegenwoordig en de mijne zijn een stuk minder erg dan die van anderen. En als je er gelijk nog een onsje humor bij doet dat scheelt ook enorm.

Tja en die zeef die gebruik je om alle klonters verwijt, stommiteit, schuldgevoel, angst en onvermogen die er door een blessure ontstaat uit je brein te zeven.

Als je erg veel last hebt mag je een paar pijnstillers gebruiken. De reguliere pillen of die in een klein glaasje. Met manlief testte ik de eerste pot kersen op brandewijn (zelfgemaakt zie blog) en ze waren heerlijk. Maar natuurlijk altijd met mate en geen pillen en drank samen!

NB. De 4e behanding dry needling zit erop. De fysio constateerde verbetering en ik zelf ook. Ik ben op de goede weg, maar ik ben er nog niet.