Marathontraining en andere beweeguitdagingen

In januari heb ik me van alles voorgenomen en tot nu ben ik er ook nog steeds mee bezig. Ik heb het er alleen zo druk mee dat er weinig tijd rest om erover te bloggen.

Eerst maar eens even over de marathontrainingen: We zitten nu 32 dagen precies voor raceday op zondag 9 april in Rotterdam. Nog maar een van die superlange duurlopen te gaan volgende week zondag nl. de 35 km. Zoals gebruikelijk voerde ik vanaf de halve marathonafstand iedere twee weken het aantal kilometers een beetje op. Maar er zat een wintersportvakantie tussen waardoor ik wat moest schuiven en ook de verhuizing van oudste naar Utrecht – ja hij heeft een kamer eindelijk – met de trainingsdagen.

Op maandag 6 februari liep ik een trail van 28,5 km voor zover je echt van trailen kunt spreken hier in de Randstad dan, maar ik liep bijna al die km’s onverhard. Ik liep bewust erg langzaam want in de skivakantie had ik dus helemaal niet hard gelopen en was ik bovendien wat grieperig geweest. Ik deed die trail op mijn nieuwe trailschoenen (Ascics gel Fuij Atttack 3) die ik onlangs in de aanbieding had gescoord. Ze zitten heerlijk en lopen als pantoffels met helaas dezelfde eigenschap als bij pantoffels dat ze makkelijk uitschieten. Ik had eigenlijk een maatje kleiner moeten hebben. Het was de eerste keer dat ik ook weer sportdrank (Isostar) gebruikte i.p.v. water en dat scheelde wel flink, maar echt vlot ging het niet.

Op zondag 12 februari lag er sneeuw en ik hoefde maar 21,1 km te lopen. Buurvrouw Pauline had zin om mee te gaan – we lopen samen de City Pier City a.s. zondag – voor 16 km maar toen maakte ik een rekenfout waardoor ik toch weer dik boven de 25 kilometers uit kwam. Het lopen was gezellig maar ook moeizaam omdat ik weer eens zo’n lastige menstruatie had plus wat darmproblemen. Die week tikte ik dus meer dan 75 km weg en dat is voor mij enorm veel.

Op zaterdag 18 februari liep ik mijn eerste dertiger van dit marathonseizoen. Ik koos voor de fietsroute die manlief regelmatig in een uurtje aflegt naar Hoogvliet (onderaan dit blog noemde ik die route al eerder). Op zich is het niet zo’n mooie route want je loopt veel achter dijken en lange rechte stukken maar ik vind het wel fijn om andere wegen in de slaan dan die van mijn gebruikelijke trainingen. Het lopen ging behoorlijk goed, maar de weg zoeken wat minder, maar een telefoontje naar het thuisfront hielp me weer op pad. Ik experimenteerde deze keer weer met gels en repen sportvoeding naast sportdrank want je verstookt toch behoorlijk wat calorietjes onderweg. Qua lopen ging het redelijk met een dip tussen de 17 en 27 km, daarna rook ik de stal blijkbaar.

Op zondag 26 februari was er weer een halve marathon aan de beurt en ik besloot mijn rondje aan de overkant van de Oude Maas te maken met een beetje heuveltraining in de Van Heinenoordtunnel maar mijn richtingsgevoel liet me in de steek zodat ik verdwaalde in Puttershoek – of all places 😉 – doordat voorbijgangers me de verkeerde kant op wezen waardoor ik de Blaakse Dijk niet kon vinden. Het was overigens ook erg winderig hetgeen flink wat energie kostte, maar omdat het slechts een gemiddelde duurloop zou zijn had ik alleen water en een knijpzakje appelmoes (noodvoer) bij me. Dat was behoorlijk doorbijten moest ik zeggen. Toch kon ik redelijk blijven rennen op het laatste stukje helling van de tunnel na dan maar ik had toch maar weer mooi 23 km in de benen. Het zat die dag verder ook nog niet mee met mijn Garmin want die lokaliseerde mijn loop de de VS zodat ik genoodzaakt was deze te wissen en te resetten, maar met behulp van afstandmeten.nl heb ik de km’s weer boven water weten te krijgen

En afgelopen zondag 4 maart ging ik met de tram naar de Nieuwe Maas om het gelijknamige parcours te lopen. Ik deed dat al een keer eerder en kwam daarbij letterlijk ten val (klik). Het Nieuwe Maas Parcours is maar 28 km lang dus ik moest er nog wel een stukje aan vast knopen om tot de gewenste 32 km te komen. Het plan was om aan de overkant van de Erasmusbrug te starten en als ik weer bij het beginpunt arriveerde over de brug tramlijn 25 Carnisselande te volgen en na het bereiken van het gewenste aantal kilometers er bij de eerstvolgende halte in te springen.

Zo gezegd zo gedaan is wel een hele summiere samenvatting van een paar uur hardlopen maar daar komt het wel op neer. Het weer was prachtig vanaf de start om kwart na negen uur en het liep heerlijk langs de Boompjes en ook de Van Brienenoord op ging het erg lekker. Maar ja toen had ik de wind nog in de rug of werd deze afgevangen door het geluidsscherm. Ik had weer eens last van mijn verdwaalgenen want ik liep verkeerd bij de vele tunneltjes onder de brug, maar de voorbijgangers wezen me dit keer naar het goede trappetje om de route te kunnen vervolgen. Dat stuk aan de zuidzijde van de Maas is niet zo’n lekker glad asfalt integendeel vooral klinkers en ongelijke stoepen wat de klok slaat. De industriële uitstraling daar kon me ook niet zo bekoren als de vorige keer maar waarschijnlijk speelde vooral de harde tegenwind me parten. Na twee uur rennen bereikte ik op 17,5 km weer de Erasmusbrug aan de zuidzijde dan welteverstaan. En daar ben ik even een flinke tijd gaan wandelen omdat ik geen puf meer had om tegen de wind in te beuken. Ook langs de Maashaven en het SS ‘Rotterdam’ heb ik hele einden gewandeld. Ik zag de koepel van de Maastunnel al vroeg liggen maar het duurde erg lang eer ik die bereikt. Ondertussen had ik het hardlopen wel weer te pakken maar naast de Menerba werd ik letterlijk omvergeblazen en kon ik nog net op de been blijven.

In de Maastunnel kwam ik weer een beetje bij van alle wind. De voetgangerstunnel heeft overigens een asfaltlaagje gekregen en is spiegelglad maar het loopt heel vreemd verend omdat het zwevend is gelegd of zo. Afijn daarna werd ik over de Parkkade en de Willemskade weer naar de Erasmusbrug geblazen. Na een selfie bij het beeld van de Marathon ging ik de laatste 4 km loodrecht tegen de wind de brug over en Laan op Zuid in. Over iets meer dan vier weken zal ik daar de eerste marathonkilometers maken.  Pas bij de de halte Randweg kon ik een sprintje trekken om lijn 25 naar huis in te springen. Stretchen in de tram was nog een hele uitdaging trouwens.

Wat ik nou nog vergeten ben te vertellen is dat ik begon met een heel stijf bovenbeen waar aan de achterkant een hard stuk in zat. Na 2,5 km werd het iets minder pijnlijk en na 5 km voelde ik de plek nog wel zitten maar kon ik er goed mee lopen. Na 20 km voelde ik niks meer van die plek maar wel allerlei andere dingen. Naast de wind zorgde dit ervoor dat ik uiterst behoedzaam heb gelopen en er dus drie uur en drie kwartier over heb gedaan.

Komend weekend kan ik niet verdwalen of teveel kilometers maken want dan loop ik samen met buurvrouw en loopmaatje Pauline de City Pier City in Den Haag. In 2011 haalde ik hier 1:57:17 maar dat zit er nu niet meer in – jullie weten wel waarom – maar wie weet dat de tien kilo gewichtsverlies er nog voor gaat zorgen dat er een leuke tijd rond de twee uur te klokken valt. Ik ga er in ieder geval mijn best voor doen.

De laatste superduurloop van 35 km ga ik bij CAV Energie doen om ook weer aan de drukte te wennen maar vooral omdat het er erg gezellig en goed geregeld is. Ik ben nog volop aan het experimenteren met het eten want nu ik dunner ben ligt de hongerklop op de loer.

Naast al het loopwerk doe ik de hele maand maart oefeningen voor core stability  maar daarover een andere keer meer – net als over de andere beweeguitdagingen –  want dit blog is al weer een hele lap tekst geworden.